موضوع: بشارت به ظهور امام مهدي (عج) در قرآن

خداوند در آيه 105 سوره مباركه انبياء مي‌فرمايد: «وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ» (ما پس از ذكر (تورات يا همه كتاب‌هاي آسماني) در زبور نيز نوشتيم كه زمين را بندگان صالح من به ارث خواهند برد) اعتقاد به پيامبر خاتم (ص) و انتظار ظهور منجي ويژه ما مسلمانان نيست. بشارت به نبوت رسول خدا و امامت ائمه هدي و مژده ظهور نجات‌بخش، در همه كتب آسماني قبل بوده است و پيامبران و مؤمنان امت‌هاي پيشين به آن اعتقاد داشته‌اند. همه مفسران شيعه و برخي از نويسندگان سني عبارت «عِبادِيَ الصَّالِحُون» را در آيه فوق مربوط به حضرت مهدي (عج) مي‌دانند. 1


براساس اين آيه شريفه، بشارت ظهور و دولت جهاني مهدي (عج) در كتاب زبور حضرت داود (ع)و در ديگر كتب آسماني آمده است و مؤمنان امت‌هاي قبل با اين واقعيت آشنا بوده‌اند. با وجود تحريف كتب آسماني قبل خوشبختانه هنوز آثاري از اين بشارت‌ها باقي مانده است.2

هنگامي كه مژده ظهور آن حضرت، زينت‌بخش كتاب‌هاي آسماني اديان گذشته بوده است، آيا قرآن مي‌تواند از اين بشارت خالي باشد؟ در قرآن كريم بشارت به ظهور امام مهدي (عج) فراوان ذكر شده است.


دانشمند بزرگ شيعه در قرن يازدهم، علامه سيد هاشم بحراني در كتاب «المَحَجةُ في ما نزل في القائم الحجة» يك‌صد و بيست آيه از قرآن را مربوط به حضرت مهدي (عج) مي‌داند (3) و با ذكر رواياتي سخن خويش را به اثبات رسانيده است. يكي از دانشمندان معاصر، تعداد اين آيات را تا دويست و شصت و پنج شماره كرده است.(4) در حالي كه هنوز آياتي را مي‌توان يافت كه جاي آن ها در اينگونه آثار خالي است. اين آيات فراوان، بيانگر اهميت و جايگاه اعتقاد به مهدويت است.