در رواياتي كه در تفسير اين آيات آمده است، اصل ظهور و غيبت آن حضرت، اهداف حكومت ايشان، خصوصيات و حوادث عصر غيبت و ظهور، صفات ياران، انديشه و اقدامات دشمنان، وظايف ما در برابر آن حضرت و ... طرح شده است. تفسير يا تأويل آيات مورد نظر به حضرت مهدي (عج) و ابعاد گوناگون نهضت آن حضرت مخصوص شيعه نيست.

دانشمندان سني نيز در تفاسير و آثار خويش، دلالت بسياري از آن ها را بر امام مهدي (عج) پذيرفته‌اند. يكي از اين دانشمندان به نام شيخ سليمان قندوزي حنفي (1294 ق) است. او در جلد سوم كتاب «ينابيع المودة» بابي را به بحث مهدويت در قرآن اختصاص داده و در آن 55 آيه را از قرآن در شأن امام مهدي (عج) دانسته است.
پايان اين گفتار، نقل دو آيه از آياتي است كه شيعه و سني آنها را به قيام حضرت بقيةالله تفسير كرده‌اند؛ خداي متعال در وصف ظهور و حكومت حضرت مهدي (عج) مي‌فرمايد: «وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ» (5) (و خواستيم بر كسانى كه در آن سرزمين فرو دست‏شده بودند منت نهيم و آنان را پيشوايان [مردم] گردانيم و ايشان را وارث [زمين] كنيم.) مفسران، منظور از «كساني را كه وارث گذشتگان بوده، به پيشوايي مي‌رسند» را امام مهدي (عج) عنوان كرده‌اند. (6)
همچنين خداي بزرگ درباره ي قيام و مبارزات پيروز آن حضرت مي‌فرمايد: «ووَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لاَ تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلّه» (7) (و با آن ها بجنگيد تا آن كه فتنه‌اي بر جاي نماند و دين يكسره از آن خدا گردد.) بنابر تفاسير شيعه (8) و برخي كتب اهل سنت (9) اين پيكار و نتيجه آن، كه از بين رفتن همه فتنه‌ها و گمراهي‌هاست، در عصر ظهور امام مهدي (عج) محقق خواهد شد.