دستهای خالی جوانان خرمشهر
از دوم مهر تا چهارم آبان 59 در خرمشهر بودم و از پایداری رزمندگانی عکاسی کردم که تنها با اسلحه سبک یا بهتر بگویم با دستان خالی به مدت 34 روز لشکرهای زرهی عراق را پشت دیوارهای شهر زمین گیر کردند.
این عکس را صبح دوم مهر که تازه وارد خرمشهر شده بودم، در خیابان طالقانی گرفتم. خیلی زود با این جوانان و نوجوانان رزمنده دوست شدم و بیش از یک ماه را در کنارشان زندگی کردم. آن زمان با اینکه تنها 27 سال داشتم، اما یکی از افراد مسن آن جمع به حساب میآمدم و بسیاری از آنان از جمله رزمندهای که سمت راست این عکس دیده میشود، حتی 18 ساله هم نشده بودند.
عکس شماره یک
جوانان مدافع خرمشهر، پاکترین و شجاعترین ایرانیهایی هستند که تاریخ چند هزار ساله این کشور به خود دیده است. بعد از 33 سال که از روزهای مقاومت در خرمشهر میگذرد، آرزو دارم از سرنوشت تکتک این رزمندگان آگاه شوم و به دیدار خودشان و خانوادهشان بشتابم.