دلیل نامیده شدن این اذكار به «تسبیح فاطمه زهرا علیها السلام» این است كه فاطمه علیها السلام از پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله درخواست كرد كه كنیزى به او بدهد كه در كارهاى خانه كمك كند. پیامبر صلى الله علیه و آله در جوابش فرمود:
«یا فاطِمَةُ اُعْطِیكِ ما هُوَ خَیرٌ مِنْ ذلِكَ تُكَبِّرِینَ اللَّهَ بَعْدَ كُلِّ صَلاةٍ اَرْبَعاً وَثَلاثِینَ تَكْبِیرَةً وَتَحْمَدِینَ اللَّهَ ثَلاثاً وَثَلاثِینَ تَحْمِیدَةً وَتُسَبِّحِینَ اللَّهَ ثَلاثاً وَثَلاثِینَ تَسْبِیحَةً ثُمَّ تَخْتِمِینَ ذلِكَ بِلا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ فَذلِكَ خَیرٌ مِنَ الدُّنِیا وَما فِیها وَمِنَ الَّذِى اَرَدْتِ؛
اى فاطمه! چیزى بهتر از آن به تو عطا مىكنم، [و آن این است كه] بعد از هر نماز 34 بار تكبیر خدا، 33 بار حمد خدا و 33 بار تسبیح خدا را مىگویى و آن را با ذكر لا اِلهَ اِلَّا اللَّه ختم مىكنى. و این بهتر است از دنیا و هر چه در آن است و بهتر از آن چیزى (كنیزى) است كه مى خواستى.»
در پایان حدیث، این مطلب اضافه شده است: «پس فاطمه علیها السلام بعد از هر نماز، به گفتن این ذكرها مداومت كرد و این ذكرها به آن حضرت منسوب شد.»
پاسخ با نقل قول
