2- فلسفه عزاداری
حال می پردازیم به فلسفه عزاداری. در این بعد می توان جوابهای مختلفی داد.
2-1- گریه برای فوت عزیزان
گریه برای فوت عزیزان ناشی از حس عاطفی بین متوفی و بازماندگان است. یعنی بطور طبیعی و غریزی وقتی آدم یکی از نزدیکانش مانند پدر، مادر، خواهر، برادر و ... را از دست می دهد ناراحت می شود و اندوهگین و این نیز طبیعت بشر است. حتی پیامبر(صلی الله علیه وآله) نیز در فوت فرزندشان ابراهیم ناراحت بودند و محزون. پس این طبیعت بشر است که در مرگ نزدیکان اندوهگین می شود. البته اینجا نکته ای که وجود دارد که شاید منظور فرد نظر دهنده نیز این بوده؛ و آن این است که این حزن و ناراحتی به هیچ وجه نباید جنبه اعتراض به خدا و اینکه خدا تو چرا این کار را کردی باشد. که اگر این باشد خسرانی بزرگ است.
لذا فرمودند:
«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ الصَّبْرَ وَ الْبَلَاءَ یَسْتَبِقَانِ إِلَى الْمُؤْمِنِ فَیَأْتِیهِ الْبَلَاءُ وَ هُوَ صَبُورٌ وَ إِنَّ الْجَزَعَ وَ الْبَلَاءَ یَسْتَبِقَانِ إِلَى الْکَافِرِ فَیَأْتِیهِ الْبَلَاءُ وَ هُوَ جَزُوعٌ ـــــ
ــ شکیبایی و بلا سبقت می جویند به سوی مومن و بلا بر او وارد می شود و او شکیباست ، و بیتابی و بلا به سوی کافر پیشی می جویند و او بیتاب است»(الکافی ج3 ص223)
پاسخ با نقل قول
