السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِی حَلَّتْ بِفِنَائِکَ عَلَیْکَ مِنِّی سَلَامُ اللَّهِ أَبَداً مَا بَقِیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ وَ لَا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّی لِزِیَارَتِکَ السَّلَامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلِیِ‏ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلَى أَصْحَابِ الْحُسَیْن‏
اللَّهُمَّ الْعَنْ أَوَّلَ ظَالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تَابِعٍ لَهُ عَلَى ذَلِکَ اللَّهُمَّ الْعَنِ الْعِصَابَةَ الَّتِی جَاهَدَتِ الْحُسَیْنَ وَ شَایَعَتْ وَ بَایَعَتْ وَ تَابَعَتْ عَلَى قَتْلِهِ اللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمِیعا





سلام.

من با کلّ این قضیه‌ی عزاداری کردن مشکل دارم. نه فقط برای عاشورا که وقتی یه نفر کسی‌اش می‌میره هم به هیچ عنوان درک نمی‌کنم که چرا ناراحت می‌شه؟ مگه مرگ حق نیست؟ مگه مرگ کار خدا نیست؟ مگه خدا خیر بنده‌هاش رو نمی‌خواد؟ پس چرا افراد از مردن کسی ناراحت می‌شن؟

ولی این قضیه در مورد عاشورا به نظرم خیلی بدتره. تمام اون‌هایی که در اون روز شهید شدن بی‌شک به بهشت رفتن و حتا نمردند و نزد خدا روزی می‌خورن، پس ناراحتی ما برای چیه؟ اگه بخوایم منطقی نگاه کنیم از این که یک مرد خدا به وصال معبودش رسیده باید خوشحال هم بود.

و خب پیامبر اسلام هم در همین زمینه می‌گه غم مؤمن درون خودشه و شادی‌اش آشکاره. چرا باید برای چنین موردی، با راه‌اندازی چنین کارناوال‌هایی بخوایم بگیم که ما خیلی ناراحتیم (که در خیلی از موارد هم فقط نمایشه و عقیده‌ای هم پشتش نیست)؟