در جای دیگر آمده: صوم به معنای روزه . همچنین است صیام .
اصل آن امساک از مطلق فعل است، خوردن باشد، یا گفتن، یا رفتن .
صوم اسلامی امساک مخصوصی است از طعام و چیزهای دیگر که از طلوع فجر شروع شده و با رسیدن شب به پایان می رسد . (۲)
در التبیان از صوم چنین تعریف شده است:
«اَلصَّومُ فِی الشَّرعِ هُوَ الِامساکُ عَن اَشیاءَ مَخصُوصَه عَلی وَجهِ مَخصُوصٍ مِمَّن هُوَ عَلی صِفاتٍ مَخصُوصَه وَ مِن شَرطِ اِنعِقادِ اَلنِّیَّةِ .» (۳)
روزه در شرع، عبارت است از: ۱ - خودداری کردن از خوردن اشیاء خاص و ویژه، ۲ - بر وجه مخصوص، ۳ - از کسانی که دارای خصوصیات ویژه هستند، ۴ - به شرط بستن نیت .
به هر تقدیر در رساله عملیه آمده:
روزه آن است که انسان برای اطاعت فرمان خدا، از اذان صبح تا مغرب، از چیزهایی که روزه را باطل می کند خودداری نماید .
اهمیت:
اهمیت روزه آنقدر زیاد است که با زندگی و زنده ماندن انسان عجین است . روزه زباله ها و مواد اضافی و جذب نشده بدن را می سوزاند، و در واقع بدن را «خانه تکانی » می کند .
ضرورت:
در این برهه از زمان، بخاطر مصنوعی گشتن زندگی و خوردنیها و نوشیدنیهای شیمیایی زا، زندگی و محیط زیست بشر، با خطر جدی مواجه گشته است .
پی نوشت:
۱ . بحارالانوار، ج ۹۶، ص ۲۵۵ .
۲ . ابوالفتح الجرجانی، سید امیر، تفسیر شاهی او آیات الاحکام، ج ۱، تهران: نوید، ۱۳۶۲، ص ۲۲۵ .
۳ . قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج ۴، تهران: دارالکتب الاسلامیه، سوم، ۱۳۶۱، ص ۱۶۵ .
پاسخ با نقل قول
