هر روز یک حدیث

امام علی علیه السلام می فرماید:

من کرمت علیه نفسه لم یهنها بالمعصیة؛

آن کس که بزرگی و کرامت نفس خود را باور داشته باشد، آن را با گناه، پست و ذلیل نخواهد کرد .


عیون الحکم و المواعظ، ص 439 .

امام هادی علیه السلام فرمود:

من هانت علیه نفسه فلاتامن شره؛

کسی که نفس او در نزدش خوار و ذلیل باشد، از شر او ایمن مباش.


تحف العقول، ص 483

قالَ عَلِىٌّ عليه ‏السلام:

مَنِ اشْتَغَلَ بِغَيْرِ الْمُهِمِّ ضَيَّعَ الأَهَمَّ.

هر كس كه بـه كار بى‏ اهـميّت بپـردازد (و نيروى خود را صرف ‏كارهاى غير مهمّ كند ) كار مهم تر و لازم‏ تر را تبـاه مى‏ كـند.


الحياة، ج 1، ص 308

امام علي علیه السلام :

نَومُ الصائمِ عِبادَةٌ، و صَمتُهُ تَسبيحٌ، و دُعاؤهُ مُستجابٌ، و عَمَلُهُ مُضاعَفٌ. إنّ للصائمِ عِندَ إفطارِهِ دَعوَةً لا تُرَدُّ .

خواب روزه دار، عبادت است و خاموشى او تسبيح و دعايش پذيرفته وعملش دوچندان. براستي كه براي روزه دار به هنگام افطار دعايي است كه در درگاه خدا ردّ نمي شود .

( ميزان الحكمة،ج 6، ص393)

عنه صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

لَو يَعلَمُ العَبدُ ما في رَمَضانَ لَوَدَّ أن يكونَ رَمَضانُ السَّنَةَ .



پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

اگر بنده ارزش ماه رمضان را بداند ، آرزو مى‏كند كه سراسر سال ، رمضان باشد .


بحار الأنوار : 96 / 346 / 12 منتخب ميزان الحكمة : 242

رسول الله صل الله علیه وآله وسلم:

ما مِن صائمٍ يَحضُرُ قَوما يَطعَمُونَ إلاّ سَبَّحَت أعضاؤهُ، و كانَت صَلاةُ الملائكةِ علَيهِ، و كانَت صَلاتُهُم استِغفارا .


هـيـچ روزه دارى نـيـسـت كـه بـر عـده اى در حـال غـذا خـوردن وارد شـود ، مـگـر ايـن كـه اندامهايش تسبيح گويند و فرشتگان بر او درود فرستند و درود فرشتگان آمرزش خواهى است.



( ميزان الحكمة،ج6،ص393)

امام حسن مجتبي علیه السلام :

إنَّ اللّهَ جَعَل َشَهْرَرَمَضانَ مِضْماراًلِخَلْقِهِ، فَيَسْتَبِقُونَ فيهِ بِطاعَتِهِ إِلى مَرْضاتِهِ، فَسَبَقَ قَوْمٌ فَفَازُوا،وَقَصَّرَ آخَرُونَ فَخابُوا.


خداوند متعال ماه رمضان را براى بندگان خود ميدان مسابقه قرارداد. پس عدّه اى درآن ماه با اطاعت وعبادت به سعادت و خوشنودى الهى از يكديگر سبقت خواهند گرفت و گروهى از روى بى توجّهى و سهل انگارى خسارت و ضرر مى کنند.

[تحف العقول،ص 234،س 14؛من لايحضره الفقيه،ج 1،ص 511،ح 1479.]

امام صادق علیه السلام :

لِلصائمِ فَرحَتانِ : فَرحَةٌ عندَ إفطارِهِ، و فَرحَةٌ عندَ لِقاءِ رَبِّهِ

روزه دار را دو شـادى است : يك شادى هنگام گشودن روزه اش و شادى ديگر هنگام ديدار با پروردگارش .


( ميزان الحكمة،ج 6،ص394)

رسول الله _ (صل الله علیه وآله وسلم) إنّهُ كانَ إذا أفطَرَ يقولُ ـ :

اللّهُمّ لكَ صُمنا و على رِزقِكَ أفطَرْنا، فَتَقَبَّلْهُ مِنّا، ذَهَبَ الظَّماءُ، و ابتَلَّتِ العُروقُ، و بَقِيَ الأجرُ

پـيـامبر خدا (صل الله علیه وآله وسلم)در هنگام افطار روزه اش عرض مى كرد : بار خدايا! براى تو روزه گرفتيم و با روزى تو افطار مى كنيم ، پس آن را از ما بپذير . تشنگى رفت و رگها شاداب شد و پاداش ماند.


( ميزان الحكمه، ج6،ص393)

امام صادق سلام الله علیه :

لا يَزالُ إبليسُ فَرِحاً ما اهتَجرَ المُسلِمانِ؟!



ابليس، همواره از جدايى دو مسلمان خوشحال است.

كافي: ج 2، ص 346، ح 7 / دوستی در قرآن وحدیث: ص 66