(1) الف - سنن أبي داود، همان.
ب - مسند احمد حنبل، ج 10، ص 138، ح 26390.
(2) صحيح مسلم، ج 2، ص 1077، كتاب الرضاع، باب 7، ح 29.
«قالت أم سلمة لعائشة: انّه يدخل عليك الغلام الايفع الذى ما أحب أن يدخل على».
(3) الف - صحيح بخارى، ج 3، ص 223، كتاب الشهادات، باب الشهادة على الانساب، و ج 7 ص 12، كتاب النكاح، باب من قال: لارضاع بعد حولين... .
ب - صحيح مسلم، ج 2، ص 1078، كتاب الرضاع، باب 8، ح 32، (عبارت متن از صحيح مسلم است).
و در پاورقى در معناى «انما الرضاعة من المجاعة» مىنويسد: «يعنى إن الرضاعة التى تثبت بها الحرمة وتحل بها الخلوة هى حيث يكون الرضيع طفلا يسد اللبن جوعته» يعنى رضاعى كه محرميت مىآورد آن است كه شير خورنده كودكى باشد كه شير گرسنگى او را برطرف كند).
ج - سنن ابن ماجه، ج 1، ص 626، كتاب النكاح، باب 37، ح 1945.
د - سنن أبي داود، ج 2، ص 222، كتاب النكاح، باب في رضاعة الكبير، ح 2058.
ه - سنن نسائى، ج 6، ص 101، كتاب النكاح، باب 51، ح 3309.
(4) سنن ابن ماجة، همان، ح 1946.
(5) سنن ترمذي، ج 3، ص 458، كتاب الرضاع، باب 5، ح 1152.
4 - «عن ابن مسعود قال: لا رضاع إلاّ ما شدّ العظم وأنبت اللحم فقال ابو موسى: لا تسألونا وهذا الخبر فيكم»(1).
ابن مسعود مىگويد: رضاعى باعث محرميت است كه استخوان را محكم كند و گوشت بروياند.
اما آنچه كه عايشه در مورد آيه رجم گفته است(كه بره آن را خورده بود!) ربطى به حكم سنگسار زن شوهر دار و يا مرد زن دار كه زنا كرده باشند ندارد. بلكه اختصاص به پير مرد و پير زن زناكار دارد، چه همسر داشته باشند و چه نداشته باشند. البته قبل از او عمر نيز همين ادعا را داشت و مىگفت: اگر حرف مردم نبود من آيه رجم را مىنوشتم.از اين گذشته، مگر خداوند وعده حفظ قرآن را نداد!؟ (سوره حجر آيه 9)
آيا داجن از عموم آيه استثناء شده است؟!
سؤال آخرى كه بايد از علماى بکری و عمری پرسيد اين است كه آيا داجن فقط همين آيه را خورد يا قبل از آن آيات ديگرى را هم خورد كه خبر آن دريافت نشد؟