«أم سلمة به عايشه مىگفت: پسر مميز بر تو وارد مىشود (و تو حجاب نمىكنى) و من دوست ندارم كه بر من وارد شود»(2).
در اينجا براى اينكه معلوم شود كه چه شير دادنى محرميت مىآورد به چند روايت از صحاح رجوع مىكنيم:
1 - «عن عايشة قالت: دخل علىّ رسول اللّه صلى الله عليه وسلم وعندى رجل قاعد فاشتدّ ذلك عليه ورأيت الغضب في وجهه. قالت فقلت: يا رسول اللّه! انّه اخى من الرضاعة قالت فقال: أنظرن اخوتكن من الرضاعة. فانما الرضاعة من المجاعة»(3).
عايشه مىگويد: رسول خدا صلى الله عليه وآله بر من وارد شد. مردى نزدم نشسته بود. اين صحنه بر آن حضرت گران آمد و آثار غضب را در چهرهاش مشاهده كردم. گفتم: يا رسول اللّه اين مرد برادر رضاعى من است. فرمود: در اين امر دقت كنيد كه رضاع وقتى ثابت است كه طفل شير خوار از پستان زنى شير بخورد. (و به وسيله شير، سير شود).
معلوم مىشود كه آن شرايط در آن مرد وجود نداشت و إلاّ غضب پيامبر(صلی الله علیه وآله) قبل از آنكه بپرسد كه اين مرد كيست موردى نداشت. از اين گذشته چنين نبود كه آن حضرت برادر رضاعى عايشه را نشناسد و نداند كيست.
2 - «عن عبد اللّه بن زبير أنّ رسول اللّه صلى الله عليه وسلم قال: «لا رضاع إلاّ ما فتق الامعاء»(4).
ابن زبير از رسول خدا صلى الله عليه وآله نقل مىكند كه آن حضرت فرمود: رضاع (شير خوارگى كه باعث محرم شدن مىشود) هنگامى صادق است كه باعث سيرى شود (يعنى شير كودك را سير كند و نياز به غذاى ديگرى نداشته باشد).
3 - واضحتر از آن روايت زير است:
«عن أم سلمة قال رسول اللّه صلى الله عليه وسلم : لا يحرم من الرضاعة إلاّ ما فتق الامعاء في الثدى وكان قبل الفطام»(5).
رضاع هنگامى درست است كه قبل از دو سالگى بوده و طفل با مكيدن از پستان از شير زن سير شود. (يعنى به غذاى ديگرى نيازمند نباشد).
پاسخ با نقل قول
