به هر حال، حضور بر سر قبر کافران و منافقان، برای مؤمنان جایز نیست چه رسد که برای آنان نماز، دعا یا استغفار یا درخواست توبه نمایند. (توبه، آیه 84)
از همین آیه همچنین به دست می‌آید که دعا و نماز و استغفار زندگان نقش مثبتی در زندگی اخروی مردگان دارد. از این رو از پیامبر(صلی الله
علیه وآله) خواسته شده تا برای کافران و منافقان دعا و استغفار نکند، زیرا دعا و نماز و استغفار ایشان نوعی شفاعت برای آنان خواهد بود و
تاثیرمثبتی در زندگی اخروی آنان خواهد گذاشت. لذا از این عمل بازداشته شده است.
همچنین درباره مسئله تلقین باید گفت که روح مردگان هنوز به سبب علقه‌ای که با تن دارد، در اطراف جسد است و از این رو
پس از مرگ و هنگام دفن بر او تلقین می‌خوانند. البته مردگان دنیاپرست که علقه ای بسیار به تن و خاک و دنیا دارند،
دیرهنگام به حقیقت مرگ خویش پی می‌برند و در یک شوکی از مرگ قرار دارند.
آیت الله جوادی آملی می‌گوید: «دنیاگرایان پس از مرگ، همانند حال خواب، یک سلسله خاطرات به همراه دارند و از انتقال به جهان دیگر آگاه
نیستند، ولی پس از شنیدن تلقین میت و مشاهده امور ویژه درمی یابند که به برزخ منتقل شده‌اند.» (معاد در قرآن، آیت الله جوادی آملی، ج4، ص 231)
اما مؤمنان این گونه نیستند و به سرعت با مسئله مرگ کنار می‌آیند و در می‌یابند که در جهانی دیگر هستند.
پاسخ با نقل قول
