اول ذیقعده سال 173 هجری قمری، با ولادت فرزندی از تبار رسول الله(صلی الله علیه وآله وسلم)، مدینه، فروغی دیگر یافت و خانه پرمهر امام کاظم(علیه السلام) و نجمه خاتون، غرق سرور و شادمانی شد.


حضرت فاطمه معصومه(سلام الله علیه) دیده به جهان گشود و در بوستان معنویت، نسیم سبز بشارت وزیدن گرفت.

شرافت نسبی حضرت معصومه(سلام الله علیه)، فراتر از آن است که قلم، توان درکش را داشته باشد. نیاکان او، پرچم‌داران هدایت و فضیلت و خود، دختر امام، خواهر امام و عمّه امام است.

بیست و پنج سال تمام، امام رضا(علیه السلام) تنها فرزند نجمه خاتون به شمار می‌رفت، تا اینکه بعد از یک ربع قرن انتظار، ماه تابانی از افق امامت درخشید. کریمه اهل بیت ـ حضرت معصومه(سلام الله علیها) ـ لحظه‌ای از خورشید فروزان امامت جدا نمی‌شد و از دریای بی‌کران علوم پدر و برادر، کسب فیض می‌کرد.



امام صادق(علیه السلام) می‌فرماید:

همانا قم کوفه کوچک است. آگاه باشید که بهشت هشت در دارد که سه در از آنها برای قم است. بانویی از اولاد من در آنجا از دنیا میرود که نامش فاطمه دختر موسی است و با شفاعت این بانو تمام شیعیان وارد بهشت خواهند شد