آزادي انديشه در نهج البلاغه
نمایش نتایج: از شماره 1 تا 5 , از مجموع 5

موضوع: آزادي انديشه در نهج البلاغه

Hybrid View

پست قبلی پست قبلی   پست بعدی پست بعدی
  1. #1
    مدیر ارشد محمد حسین آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2011
    نوشته ها
    2,422
    می پسندم
    897
    مورد پسند : 464 بار در 340 پست
    نوشته های وبلاگ
    16
    میزان امتیاز
    86
    تحميل آراء و عقايد

    يكي از شيوه هاي حكومتي امام علي ـ عليه السّلام ـ عدم بهره گيري از زور و فشار و قدرت و تهديد براي تحميل فكر و عقيده است. حضرتش هرگز رأي و فكر خود را (گرچه بحق بوده) به ديگران تحميل نكرده مخصوصاً چون قدرت داشته از روش ارعاب و تهديد استفاده نكرده است و مردم را با همان گرايش فكري و اعتقادي خودشان از آدمي گذاشته است. اما برعكس مردم بعضي امور ناخواسته را به علي ـ عليه السّلام ـ تحميل مي كردند و حضرتش ناگزير به قبول تصميم و رأي جمعي بوده است (گرچه بطلان و خسارت آن بر حضرتش هويدا بود) چرا كه اساس حكومت علي ـ عليه السّلام ـ بر مبناي آزادي اجتماعي و عدم تحميل فكر و انديشه بود. يعني اگر مردم تخلف مي كردند يا درصدد رواج باطلي بودند حضرت در برابر آنها مي ايستاد و كمترين نرمش و سازشي از خود نشان نمي داد ولي چون رأي و فكري را انتخاب كرده و خواسته جمعي آنها بوده (هرگاه در تعارض با دين نباشد) مي پذيرفته.

    البته حضرت از ابتداي پذيرش حكومت چنين بود يعني معتقد بود كه مردم بخواهند و با ميل خود بپذيرند نه انكه تزوير و فريبي باشد نه آنكه تهديد و زوري باشد بلكه به ميل و آگاهي و اراده خود بپذيرند لذا حضرتش در ابتداي اصرار مردم بر حكومت آنها را منع مي كرد كه به سراغ ديگري بروند يا اين تعبير را داشته است كه من وزير و مشاورتان باشم بهتر است از اينكه امير شما باشم[14] يا فرمود دست مرا براي بيعت مي گشوديد و من مي بستم[15] در واقع عدم تمايل خود را اعلام مي كرد ولي اصرار بيش از اندازه مردم تكليفي بر گردن حضرتش انداخت كه ناگزير به پذيرش حكومت و رهبري مردم شد. لذا اين شعار علي ـ عليه السّلام ـ كه فرمود: ليس لي اَن احملكم علي ما تكرهون[16] يعني نمي خواهم شما را به راهي كه دوست نداريد اجبار كنم يك شعار اساسي و اصولي بوده است در واقع پايه هاي حكومت علي ـ عليه السّلام ـ بر اين انديشه استوار بوده است.
    اين نكته را در جاي جاي حكومت مي توان استناد كرد از ابتداي حكومت تا جنگها و مواضع و موقعيتهاي حساس تصميم گيري در عرصة حكومت يعني علي ـ عليه السّلام ـ هم به اكراه وادار نمي كرد و چيزي كه نمي خواهند را بپذيرند و هم اگر يك رأي جمعي بوده به اكراه مي پذيرفت يعني به او تحميل مي شد اما او به ديگران تحميل نمي كرد. گرچه اين عمل برخلاف تعهد اجتماعي و اصل بيعت بوده يعني مردم ملزم بودند به اطاعت و پيروي اما كج انديشي و انحراف فكري مردم حقوق ثابت شده علي ـ عليه السّلام ـ را ناديده گرفت و آن را پايمال نمود.
    پی نوشتها :

    [1] . نهج البلاغه، خطبة 216.
    [2] . نهج البلاغه، خطبة 43.
    [3] . نهج البلاغه، خطبة 216.
    [4] . نهج البلاغه، خطبة 33.
    [5] . نهج البلاغه، خطبة 6.
    [6] . نهج البلاغه، خطبة 37.
    [7] . نهج البلاغه، خطبة 136.
    [8] . نهج البلاغه، خطبة 200.
    [9] . نهج البلاغه، خطبة 27.
    [10] . نهج البلاغه، خطبة 133.
    [11] . نهج البلاغه، خطبة 131.
    [12] . نهج البلاغه، خطبة 69.
    [13] . نهج البلاغه، خطبة 208.
    [14] . نهج البلاغه، خطبة 92.
    [15] . نهج البلاغه، خطبة 229.
    [16] . نهج البلاغه، خطبة 208.


    نویسنده : محمد سلماني كياسري


  2. کاربر مقابل پست محمد حسین عزیز را پسندیده است:

    امیرحسین (02-27-2012)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •