تمامی این موارد در حالی است که جهان تنها یک تنگه نداشته و ممکن است نا امنی در بخشی از آبهای بین المللی طبق قاعده‌ی ظروف مرتبطه به کانالها و تنگه‌های دیگر جهان تسری پیدا کند.این در حالی است که هیچ کس تضمین نمی کند که برای تاسیسات تولید نفت، پالایش و انتقال آن در کشورهای همکاری‌کننده با تحریم مشکلی پیش نیاید.
اگر ایران اسلامی تا کنون نیز در قبال تحریمها واکنشی از خود نشان نداده است علت آن محاسبه هزینه و فایده‌ی آن است که تا به حال تنها به افزایش هزینه‌ی تامین برخی از کالاها منجر شده است و اگر نه در بحث کالاهای استراتژیک که ایران اسلامی 33 سال است در تحریم به سر میبرد. در تحریم نفتی نیز خود از بخش اول تحریم یعنی تحریم اروپا استقبال مینماییم. اما خطر برای تمدن بحران‌زده‌ی غرب از آنجایی آغاز خواهد شد که در هزینه و فایده‌ی جبهه‌ی مقاومت عملی نمودن تهدیدات توجیه خود را پیدا کند.
بنابراین همانطور که ایران اسلامی شمارش و عبور امن نفتکشها را برای حرکت اقتصاد جهان تضمین میکند باید جهان نیز انتقال و معامله‌ی امن و عادی نفت ایران را تضمین نماید.
پیام امتی که حضور میلیونی آنها در روز 22 بهمن چشم دوست یا دشمن را خیره کرد آن بود که ما پای امام خود تا آخر ایستاده‌ایم و آقای اوباما به جای اینکه نگاه خود را بر عبور این نفتکشها متمرکز نماید آنرا به ایران سپرده و به جای انحراف به سمت برنامه‌ی هسته‌ای ایران یا تهدید سربازان مشتاق شهادت امام، سعی در بهبود اقتصاد جهان غرب نماید. بلکم در آستانه‌ی انتخابات ریاست جمهوری خود فرجی برایشان حاصل شود.
نویسنده: محمد خالد
پاسخ با نقل قول
