موضوع: پیشواز غدیر.

14) به کدام نعمت کفر مي ورزيد ؟

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ
يعني: پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟ (الرحمن 16)

در تفسير علي بن ابراهيم رحمه الله آمده است که در اين آيه مخاطب در ظاهر جن و انس هستند. و در باطن فلاني و فلاني (ابوبکر و عمر) هستند.

در كافى، بحارالانوار و اکثر تفاسير روايي شيعي آمده است که معناى آيه فوق را از حضرت صادق عليه السّلام سؤال کردند. ايشان فرمودند خداوند خطاب مى‏كند بآن دو نفر (عمر و ابابکر) و مي گويد به كدام يك از دو نعمت من که به بندگان عطا نمودم کافر شديد و تکذيب کرديد به محمد صلّى اللّه عليه و آله يا به اميرالمومنين عليه السلام ؟! (بحار الانوار 24/59)

15) ايمان چيست ؟ و کفر و فسوق و عصيان چيست ؟

وَ لكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمانَ وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَ كَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْيان‏
يعني: ولى خداوند ايمان را محبوب شما قرار داده، و آن را در دلهايتان زينت بخشيده، و (به عكس) كفر و فسق و گناه را منفور شما قرار داده است. (حجرات/7)

در تفسير علي بن ابراهيم قمي از امام صادق عليه السلام در ذيل اين آيه چنين آمده است: مقصود از ايمان، اميرالمومنين عليه السلام است که خداوند ايشان را در دلهاي مومنين زينت بخشيده است. و مقصود از کفر و فسوق و عصيان که خداوند آنها را در دلهاي مومنين منفور قرار داه است: فلاني و فلاني و فلاني (ابوبکر و عمر و عثمان) است. (تفسير قمي 2/319)