مرحوم شیخ رجبعلی خیاط شعری را در وصف امام علی‌بن ابی‌طالب(علیه السلام) در دهه 1330 سروده که اگر چه از نظر قافیه و عروض دچار مشکل است اما ابیات آن چینش جالبی دارد.
به نظر می‌رسد این شعر بیش از آن که نوشته‌ای ادبی باشد، یک دلنوشته در راستای ستایش امیرالمؤمنین(علیه السلام) است.
الف اولی ما خلق الله علی است
از ازل تا به ابد مقصد و مقصود علی است
ب بسم الله قرآن به بیانات علی است
باب علم نبی و مظهر علام علی است
ت تولای علی قلعه امن الله است
تاج تقوی به قیامت ز خدا بهر علی است
ث ثناخوان و ثناگوی خداوند علی است
ثمن هشت بهشت ار طلبی حُب علی است
ح حبیب‌الله و محبوب خداوند علی است
حاکم جمله مخلوق ز اخلاق علی است
پاسخ با نقل قول
