shamim

پيام‌هاي حماسه خيره كننده 12 اسفند چه بود؟



گروه سياسي رجا نيوز- احسان صالحي: انتخابات مجلس نهم سرانجام روز جمعه 12 اسفند در حالي برگزار شد كه اولين انتخابات بعد از انتخابات رياست جمهوري دوره دهم و فتنه 88 بود و عوامل داخلي و خارجي فتنه‌ي همه توان خود را بر از رونق انداختن انتخابات متمركز كردند.

هدف‌گذاري اصلي غرب در انتخابات مجلس ايران، كاهش محسوس مشاركت بود تا پيام‎هايي از جنس پيام‌هاي زير را بتواند براي افكار عمومي داخل و خارج از ايران و به ‌ويژه مردم كشورهاي متأثر از بيداري اسلامي ارسال كند:

- بي‌اعتمادي مردم به برگزار كنندگان و سلامت انتخابات و اطمينان نداشتن از محفوظ ماندن آراي‎شان و در نتيجه بي‌تأثير بودن حضور آن‌ها در فرآيند انتخابات

- بي‎تفاوتي و نااميدي مردم به آينده، يأس از همه‌ي جريان‌هاي سياسي درون نظام و نااميد شدن از اصلاح امور كشور و در نتيجه مشاركت نكردن در روندهاي دموكراتيك و در مقابل ذخيره شدن پتانسيل‌هاي مخالف وضع موجود به نفع نافرماني‌هاي مدني

- دل‎خوري از نحوه‌ي برخورد با آشوب‎هاي سال 88 و سران فتنه و خانه نشيني بدنه حامي اين جريان در نبود جريان سياسي مورد علاقه‌شان

- دل‌زدگي از كليت نظام به‌دليل وجود برخي از مشكلات اقتصادي و اختلاف‌هاي سياسي ميان قوا

- كاهش حمايت مردم از سياست‎هاي داخلي و به‌ويژه خارجي دولت و ايجاد زمينه براي تشديد فشارها و تهديدها

- القاي شكست خورده و ناكارآمد بودن الگوي جمهوري اسلامي و جلوگيري از تكثير آن در شرايط نظام‌سازي در كشورهاي دست‎خوش بيداري اسلامي

در اين زمينه، راهبرد كاهش مشاركت مردم ايران در انتخابات مجلس، در طي ماه‎هاي گذشته يكي از خطوط ثابت برنامه‌ريزي‌هاي غرب با به‌كارگيري همه‌ي ابزارها بود و تهديدها و ابزارهاي نرم، نيمه سخت و سخت به‌طور كم‎سابقه‎اي عليه ملت ايران فعال شد، به‎طوري كه از چند ماه قبل سه پرونده تروريسم، حقوق بشر و هسته‌اي در قبال ايران به‌طور ويژه فعال شد. در موضوع تروريسم، ادعاي طراحي ايران براي ترور سفير عربستان در واشنگتن مطرح شد.

همچنين سازمان ملل براي بررسي وضعيت حقوق بشر در ايران، احمد شهيد را به‌عنوان گزارش‌گر ويژه تعيين كرد كه وي به‌طور مستقيم با محافل منافقين و ضد انقلاب مرتبط شد.

در موضوع هسته‌اي نيز امريكا و اروپا با هم‌افزايي با مديركل گوش به فرمان آژانس بين‌المللي انرژي اتمي، به اتهام‌زني‌هاي بي‌اساس خود اضافه كردند و سنگين‌ترين تحريم‌هاي اقتصادي و سياسي ممكن را عليه ايران فعال كردند.

علاوه بر اين اقدام‌ها، غرب برنامه‎هاي نرم،‌ نيمه سخت و تهديدهاي سخت خود عليه ايران را نيز به‌طور ويژه فعال كرد، به‌طوري كه در فاز تهديد سخت، در طي ماه‌هاي گذشته به‌طور بي‌سابقه‌اي احتمال حمله‌ي رژيم صهيونيستي به ايران در رسانه‌ها و يا از سوي مقام‌هاي غربي و اسرائيلي عنوان شد كه البته پس از بيانات صريح رهبر معظم انقلاب در نمازجمعه 14 بهمن تهران و تأكيد ايشان بر راهبرد "تهديد در مقابل تحريم و تهديد"، اين ادبيات در محافل دشمنان ملت ايران به‎طور قابل توجهي افت كرد و حتي در اظهارات نتانياهو، اوباما، ساركوزي و... به ضد خود تبديل شد.

در فاز نيمه‌سخت نيز ترور شهيد احمدي روشن حدود دو ماه قبل اجرا شد و در عين حال، برخي موارد خراب‌كارانه ديگر نيز با هوشياري نيروهاي امنيتي در تهران و شهرستان‌ها خنثي شد.

در فاز نرم هم رسانه‌هاي ضد انقلاب و غربي با تمام ظرفيت خود تلاش كردند كه پيام‌هاي نااميد كننده از وضعيت داخلي كشور را توليد و پمپاژ كنند. برخي از اين پيام‌ها كه طيف وسيع و متنوعي را در حوزه‌هاي سياسي، اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي در بر مي‌گرفت، از طريق شبكه ارتباطي فتنه به تعدادي از رسانه‌هاي داخلي نيز تزريق شد؛ نبود امكان براي انتخابات آزاد، سلب حق انتخاب و رأي مردم، تمكين نكردن حاكميت به رأي مردم و آراي آن‌ها، بي‌كفايتي دولت در اداره كشور، بي‌پايه بودن شعار عدالت، تأكيد ويژه بر تورم و فساد اقتصادي، برجسته كردن مشكلات اجتماعي مانند اعتياد، ايدز، طلاق، القاي فاصله ميان نخبگان فرهنگي و هنري كشور با نظام، ادعاي بي‌اعتبار و منزوي شدن ايران در مجامع بين‌المللي و... تنها بخشي از محورهاي سفارشي به رسانه‌هاي بيگانه، ضد انقلاب و بعضا رسانه‌هاي داخلي (دانسته يا ندانسته) براي پر كردن آنتن و صفحات اين رسانه‌ها بود.

راهبرد "مشاركت حداقلي" آن‌قدر براي غرب اهميت داشت كه حتي جريان داخلي فتنه به تبعيت از نسخه‌ي پيچيده شده خارجي، حاضر شد دست به يك قمار تاريخي بزند و با تحريم انتخابات، عملاً خود را به يك جريان اپوزيسيون مشابه گروهك نهضت آزادي تبديل كند كه در نتيجه‌ي اين مرزبندي روشن با نظام، عملاً صلاحيت حضور در حاكميت را براي هميشه از دست داد.

در عين حال، غرب كه با تجربه شش سال گذشته يعني از دولت نهم به بعد، دريافته است كه رفتار ايران تابعي از فشارها نيست و چنانچه قرار باشد، فشارها به‌عنوان يك متغير در نظر گرفته شود، حتي مي‌توان رفتار ايران را در قبال فشارها، تابع معكوس دانست، اين‌بار از پروژه "تلفيق فشارها" چندان به‌دنبال وادار كردن سطح حاكميت به تجديد نظر در ارزيابي‌ها و تصميمات خود نبود، بلكه قصد داشت از اين فشارها به‎عنوان عمال ايجاد گسست ميان مردم و نظام استفاده كند، يعني برعكس ادعاهاي قبلي مبني بر اينكه هدف از فشارها و تحريم‌ها دولت ايران است نه مردم ايران، اين‌بار با تشديد تحريم‌ها و به‌كارگيري عوامل تشديد كننده، دقيقاً به‌دنبال ايجاد گسل ميان مردم و حاكميت بود.

غرب همچنين اميدوار بود كه در شرايط نظام سازي در كشورهاي منطقه بتواند الگوي جمهوري اسلامي ايران را يك مدل شكست خورده و ناكارآمد نشان بدهد كه حتي مردم خود اين كشور نيز آن را قبول ندارند، چه برسد به اينكه بخواهد براي ساير نظام‌ها و ملت‌ها الگو باشد.

اما سيلي سختي كه مردم ايران امروز به جبهه استكبار زدند، نشان داد كه گويا غربي‌ها هنوز نمي‌خواهند با درس گرفتن از اشتباه‌هاي محاسباتي پياپي خود در كانال‌هاي اطلاعاتي و تحليلي‌شان در قبال ايران تجديدنظر كنند، به‌طوري كه مجموعه فشارها و تهديدها نه تنها موجب ايجاد گسل ميان حاكميت و ملت نشده بلكه به‌عنوان يك عامل انسجام بخش در قبال تهديد بيروني عمل كرده است.

همچنين حدود سه سال پمپاژ ادعاهايي مانند تقلب و فتنه عميق و چند لايه 88 نيز نه تنها به كاهش اعتماد عمومي آن‌طور كه افرادي حتي در داخل مانند هاشمي رفسنجاني مدعي آن بودند، منجر نشده است، بلكه ملت ايران، تهديد فتنه 88 را پس از سربلند بيرون آمدن از اين آزمون به يك فرصت تبديل كرده، به‌طوري كه به‌عنوان يك عامل هوشيار كننده و زنگ خطر، ظرفيت مضاعفي از بصيرت و انگيزش را براي نظام ايجاد كرده است و افزايش مشاركت مردم در انتخابات مجلس نهم شوراي اسلامي نسبت به دور هشتم، آن‌هم در پي اين حجم از فشارها، تهديدها و بحران‌ها مي‎تواند موضوع بحث جامعه‌شناسان و تحليل‌گران سياسي و اجتماعي در ايران و جهان باشد.