هر آدینه قطره های اشک بر گونه ها لغزانند مهتاب در ساحل انتظار پهلو گرفته است کوه ها و دشت ها أینَ السَبَبُ المُتَصِلُ بَینَ الأرضِ وَ السَّمَاءِ را فریاد می زنند ستاره ها بی قرار؛ شب تا سحر أمَّن یُجیِب می خوانند سروها گردن برافراشته اند تا از افق ها تو را فریاد بزنند صدای قناری ها در حنجره یخ زده است زمین در انتظار بوسیدن ...
آخرین نظرات