ماجرا این گونه بود که در یکی از رستوران‌های آمریکا به نام «جک این د باکسjack in the box» تقریباً حدود ۶ یا ۷ سال پیش اتفاقی افتاد که عده‌ای از اسهال خونی مردند
و بعد از تحقیقات مشخص شد که علت، این نوع باکتری‌هایی بوده‌اند که در دستگاه‌های گوارشی مثل روده و...؛ یعنی در بدن همهٔ انسان‌ها هستند.
ولی وقتی از طریق خوردن وارد بدن شود باعث ابتلابه اسهال خونی خواهد شد که درصد تلفاتش بالا است.
در این رستوران هم متوجه شدند که مدفوع زیر ناخن آشپز رستوران به گوشت منتقل شده
و تعدادی از مشتریان را کشته است.

شرکتی که تامین کننده گوشت در آن ایالت بود به استاد بنده پروژه‌ای را داد که بر اساس آن قرار شد لاکتوفرین‌ها را در گوشت فعال‌تر کنیم
که اگر باز هم میکروبی در آن‌ها نفوذ کرد امکان رشد نیابد.
مبلغ این قرار داد ۱۵ میلیون دلار بود و چون پروژه من نیز در مورد لاکتوفرین بود با ۵ نفر دیگر کار را شروع کردیم.

متاسفانه میزان نفوذ لاکتوفرین در گوشت‌ها در حین آزمایش متغیر بود و این امکان وجود نداشت که به ماده ثابتی برسیم که اضافه کردن آن به گوشت میزان محافظت در برابر باکتری‌ها را افزایش دهد.

ما در لابراتوار لاکتوفرین را فعال می‌کردیم. (لاکتوفرین با بافری خاص تحت pH خاصی فعال می‌شد)
در هنگام تست لاکتوفرین در حالت عادی باکتری‌ها را از بین می‌برد اما روی گوشت که امتحان می‌شد گاهی موفق و گاهی نا‌موفق بود.
من آزمایش روی نمونه‌ها را انجام می‌دادم و گوشت می‌گرفتم و محلول‌های متفاوت را آزمایش می‌کردم.