موضوع: مولوی و جسارت به حضرت امیرالمومنین علیه السلام

سلام

من با یه فردی درباره مولوی بحث کردم. و حرفهای جالبی زد.
گفتش که:" درسته که مولوی صوفی بوده، ولی توی حرفهاش خیلی جاها تفکرات صوفی رو نقد کرده و خیلی جاها تفکرات ناب شیعه رو تحسین کرده.
شاید کمی از اعتقادات صوفی در شمس باشه، ولی آن بُعد از تفکراتش که صحیح است بیشتر از تفکرات نادستش هست. خیلی هم بیشتر. 98% از اعتقادات مولوی همان تفکرات شیعه است.
به همین دلیل، زیاد هم شاید روا نباشه که ما روی اون بُعد کم از اشتباهاتش تمرکز کنیم و بگیم که مولوی از اساس منحرف بوده. این حرف هم درست نیست.
مگه ما الان فردی داریم که 100% بی عیب و ایراد باشه ؟

فقط معصومین(ع) هستند که از خطا مبرا هستند.

و در مورد دیگران، باید روی نقاط مشترک تاکید کرد.

شما بیایید از آن بُعد تکفرات درست مولوی به او نگاه کنید، آن وقت چه میبینید ؟
مسلما اگر این بُعد مورد نظر گرفته بشه، نظر مثبت و خوبی نسبت به این فرد خواهیم داشت.

ولی اشتباهات مولوی، سرجای خود، باهاش مبازره میکنیم،ولی اینکه بگیم، از ریشه این فرد منحرف است، این حرف نا به جایی است.

حتی یکی از مراجع معتمد و مورد اطمینان، که الان اسمش یادم نیست، برای شاگردانش مسئله ای رو توضیح میداد و متوجه نمیشدند آنان. از شعرهای مولوی در باب همان مسئله، بیتهایی رو خوندند، و به راحتی شاگردانش فهمیدند.

این یعنی اینکه مولوی به فهم و شعور قرآنی دست پیدا کرده بود، ولی حالا بر حسب مسائلی، کمی تفکرات صوفی در او نفوذ کرده بود. و حال این بی انصافی است که ما به دلیل این موضوع، مولوی رو زیر سوال ببریم و بگوییم که کلا منحرف بود."

مثلا شعر زیر از مولوی است، میبینید چگونه عشق به کربلا دارد :

کجایید ای شهیدان خدایی

بلاجویان دشت کربلایی

کجایید ای سبک روحان عاشق

پرنده‌تر ز مرغان هوایی

کجایید ای شهان آسمانی

بدانسته فلک را درگشایی

کجایید ای ز جان و جا رهیده

کسی مر عقل را گوید کجایی

نوشته اصلی توسط امیرحسین

سلام

من با یه فردی درباره مولوی بحث کردم. و حرفهای جالبی زد.
گفتش که:" درسته که مولوی صوفی بوده، ولی توی حرفهاش خیلی جاها تفکرات صوفی رو نقد کرده و خیلی جاها تفکرات ناب شیعه رو تحسین کرده.
شاید کمی از اعتقادات صوفی در شمس باشه، ولی آن بُعد از تفکراتش که صحیح است بیشتر از تفکرات نادستش هست. خیلی هم بیشتر. 98% از اعتقادات مولوی همان تفکرات شیعه است.
به همین دلیل، زیاد هم شاید روا نباشه که ما روی اون بُعد کم از اشتباهاتش تمرکز کنیم و بگیم که مولوی از اساس منحرف بوده. این حرف هم درست نیست.
مگه ما الان فردی داریم که 100% بی عیب و ایراد باشه ؟

فقط معصومین(ع) هستند که از خطا مبرا هستند.

و در مورد دیگران، باید روی نقاط مشترک تاکید کرد.

شما بیایید از آن بُعد تکفرات درست مولوی به او نگاه کنید، آن وقت چه میبینید ؟
مسلما اگر این بُعد مورد نظر گرفته بشه، نظر مثبت و خوبی نسبت به این فرد خواهیم داشت.

ولی اشتباهات مولوی، سرجای خود، باهاش مبازره میکنیم،ولی اینکه بگیم، از ریشه این فرد منحرف است، این حرف نا به جایی است.

حتی یکی از مراجع معتمد و مورد اطمینان، که الان اسمش یادم نیست، برای شاگردانش مسئله ای رو توضیح میداد و متوجه نمیشدند آنان. از شعرهای مولوی در باب همان مسئله، بیتهایی رو خوندند، و به راحتی شاگردانش فهمیدند.

این یعنی اینکه مولوی به فهم و شعور قرآنی دست پیدا کرده بود، ولی حالا بر حسب مسائلی، کمی تفکرات صوفی در او نفوذ کرده بود. و حال این بی انصافی است که ما به دلیل این موضوع، مولوی رو زیر سوال ببریم و بگوییم که کلا منحرف بود."

مثلا شعر زیر از مولوی است، میبینید چگونه عشق به کربلا دارد :

کجایید ای شهیدان خدایی

بلاجویان دشت کربلایی

کجایید ای سبک روحان عاشق

پرنده‌تر ز مرغان هوایی

کجایید ای شهان آسمانی

بدانسته فلک را درگشایی

کجایید ای ز جان و جا رهیده

کسی مر عقل را گوید کجایی

عرضم به حضورشما ؛مادر شعرهای او هیچ گونه کم لطفی نکردیم .بله بعضی ازاشعارش قشنگ وپرمحتوی ست؛ مادر ارادت نداشتن به اهل بیت عصمت وطهارت وانتخاب دین وعقائداو مشکل داریم .وگرنه که ؛حدیث داریم : حکمت را بگیرید ولو نزد کافری باشد.دراین بحثی نیست که انسان از یک آدم منحرف هم ممکنه چیز بیامزد؛ زیرا هرآدمی 100% خوب و100% بد نیست .
وَ السَّّلامُ عَلی مَنِ اتَّبَعَ الهُدی