و یا در ماجرای حضرت یوسف می‌فرماید:
«قَالُواْ یَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَاطِئِینَ » (6) ؛ گفتند: ای پدر، برای گناهان ما آمرزش خواه که ما خطاکار بودیم.
که بیان می‌دارد، هنگامی که برادران یوسف نزد پدر خویش آمدند در حالی که از گناه خویش پشیمان بودند از او تقاضا کردند تا به خاطر گناهی که انجام داده بودند از خدا استغفار بطلبد.
و در ادامه از زبان حضرت یعقوب می‌فرماید:
«قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَکُمْ رَبِّیَ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ » (7) ؛ گفت: به زودی از پروردگارم برای شما آمرزش می‌خواهم، که او همانا آمرزنده مهربان است.



استغفار خود عبادتی مطلق است که الزاما نباید پس از انجام گناه صورت گیرد. امام صادق(ع) در این زمینه می‌فرمایند که رسول خدا فرمودند:«خَیرُ الدُّعاء الاِستِغفار» (9) ؛ بهترین دعا استغفار است
که حضرت یعقوب به آن‌ها قول می‌دهد تا از خدا برای آن‌ها استغفار بطلبد.
2-و ممکن است به دلیل اوج نزدیکی به ساحت مقدس پروردگار، از حسنات خویش استغفار کنند. چرا که «حَسَناتُ الاَبرارِ سَیِئاتُ المُقَرَّبین»
و کارهای نیک خود را شایسته مقام ربوبی پروردگار ندانند و این در حالی است که از آن‌ها گناه و یا مکروه و یا ترک اولایی نیز صادر نشده است. البته برای افرادی مثل ما درک چنین حالات و مقاماتی غیر ممکن است و در نتیجه کیفیت استغفار از این کارهای نیک نیز پوشیده است.
پی نوشت:

6- یوسف 97
7- یوسف 98
8- محجة البیضاء، ج 7، ص 17
9- تفسیر البرهان ج 5 ص 184