(آيه 23)- «آنها كه نمازها را پيوسته به جا مىآورند» (الذين هم على صلاتهم دائمون).
اين نخستين ويژگى آنهاست كه ارتباط مستمر با درگاه پروردگار متعال دارند، و اين ارتباط از طريق نماز تأمين مىگردد، نمازى كه انسان را از فحشاء و منكر باز مىدارد، نمازى كه روح و جان انسان را پرورش مىدهد، و او را همواره به ياد خدا مىدارد و اين توجه مستمر مانع از غفلت و غرور، و فرو رفتن در درياى شهوات، و اسارت در چنگال شيطان و هواى نفس مىشود.
بديهى است منظور از مداومت بر نماز اين نيست كه هميشه در حال نماز باشند، بلكه منظور اين است در اوقات معين نماز را انجام مىدهند.
(آيه 24)- به هر حال بعد از ذكر نماز كه بهترين اعمال، و بهترين حالات مؤمنان است، به دومين ويژگى آنها پرداخته، مىافزايد: «و آنها كه در اموالشان حق معلومى است» (و الذين فى اموالهم حق معلوم).
(آيه 25)- «براى تقاضا كننده و محروم» (للسائل و المحروم).
و به اين ترتيب هم ارتباطشان را با خالق حفظ مىكنند، و هم پيوندشان را با خلق خدا.
مراد از «حق معلوم» چيزى غير از زكات است كه انسان بر خود لازم مىشمرد كه به نيازمندان دهد.
«سائل» كسى است كه حاجت خود را مىگويد و تقاضا مىكند، و «محروم» كسى است كه شرم و حيا مانع تقاضاى اوست.
(آيه 26)- اين آيه به سومين ويژگى آنها اشاره كرده، مىافزايد: «و آنها كه به روز جزا ايمان دارند» (و الذين يصدقون بيوم الدين).
(آيه 27)- و در ويژگى چهارم مىگويد: «و آنها كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند» (و الذين هم من عذاب ربهم مشفقون).
(آيه 28)- «چرا كه هيچ كس از عذاب پروردگارش در امان نيست» (ان عذاب ربهم غير مأمون).
