(آيه 43)- اين آيه مىگويد: «اين در حالى است كه چشمهايشان (از شدت شرمسارى) به زير افتاده و ذلت و خوارى تمام وجودشان را فرا گرفته» (خاشعة ابصارهم ترهقهم ذلة).
افراد مجرم هنگامى كه در دادگاه محكوم مىشوند معمولا سر خود را به زير مىافكنند، و ذلت تمام وجودشان را فرا مىگيرد.
سپس مىافزايد: «آنها پيش از اين (در دار دنيا) دعوت به سجود مىشدند در حالى كه سالم بودند» ولى امروز ديگر توانائى آن را ندارند (و قد كانوا يدعون الى السجود و هم سالمون).
آنها هرگز سجده نكردند، و روح استكبار و تمرد و سرپيچى را با خود به صحنه قيامت آوردند با اين حال چگونه قدرت بر سجده دارند.
(آيه 44)- سپس روى سخن را به پيامبر صلّى اللّه عليه و آله كرده، مىگويد: «اكنون مرا با آنها كه اين سخن (يعنى قرآن) را تكذيب مىكنند واگذار» تا حساب همه آنها را برسم (فذرنى و من يكذب بهذا الحديث).
اين تهديدى است شديد از ناحيه خداوند قادر قهار كه به پيامبر صلّى اللّه عليه و آله مىگويد:
نمىخواهد تو دخالت كنى، مرا با اين تكذيب كنندگان لجوج و سركش رها كن، تا آنچه مستحقند به آنها بدهم! سپس مىافزايد: «ما آنان را از آنجا كه نمىدانند به تدريج به سوى عذاب پيش مىبريم» (سنستدرجهم من حيث لا يعلمون).
