(آيه 4)- اين آيه در توصيف ديگرى از پيامبر صلّى اللّه عليه و آله مىگويد: «و تو اخلاق عظيم و برجستهاى دارى» (و انك لعلى خلق عظيم).
اخلاقى كه عقل در آن حيران است لطف و محبتى بىنظير صفا و صميميتى بىمانند، صبر و استقامت و تحمل و حوصلهاى توصيف ناپذير.
اگر مردم را به بندگى خدا دعوت مىكنى تو خود بيش از همه عبادت مىنمائى، و اگر از كار بد باز مىدارى تو قبل از همه خوددارى مىكنى آزارت مىكنند و تو اندرز مىدهى، ناسزايت مىگويند و براى آنها دعا مىكنى، بر بدنت سنگ مىزنند و خاكستر داغ بر سرت مىريزند و تو براى هدايت آنها دست به درگاه خدا بر مىدارى!
در حديثى آمده است كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله فرمود: «انّما بعثت لأتمّم مكارم الاخلاق من براى اين مبعوث شدهام كه فضائل اخلاقى را تكميل كنم».
و در حديث ديگرى از آن حضرت آمده است: «مؤمن با حسن خلق خود به درجه كسى مىرسد كه شبها به عبادت مىايستد، و روزها روزهدار است».
(آيه 5)- و به دنبال آن مىافزايد: «به زودى تو مىبينى و آنان نيز مىبينند» (فستبصر و يبصرون).
(آيه 6)- «كه كداميك از شما مجنونند»! (بايكم المفتون).
حركتها و موضعگيرى تو در آينده و پيشرفت و نفوذ سريع اسلام در سايه آن نشان خواهد داد كه تو منبع بزرگ عقل و درايتى، ديوانه خفاشانى هستند كه با نور اين آفتاب به ستيز برخاستند.
و البته در قيامت اين حقايق باز هم روشنتر و آشكارتر خواهد بود.
(آيه 7)- باز براى تأكيد بيشتر مىافزايد: «پروردگارت بهتر از هر كس مىداند چه كسى از راه او گمراه شده و او هدايت يافتگان را نيز بهتر مىشناسد» (ان ربك هو اعلم بمن ضل عن سبيله و هو اعلم بالمهتدين).
چرا كه راه، راه اوست و او بهتر از هر كس راه خود را مىشناسد، و به اين ترتيب به پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله اطمينان بيشتر مىدهد كه او در مسير هدايت و دشمنانش در مسير ضلالتند.
