(آيه 99)- در اين آيه آنها را ملامت مىكند و مىفرمايد: «بگو: اى اهل كتاب! چرا افرادى را كه ايمان آوردهاند از راه خدا باز مىداريد و مىخواهيد اين راه را كج سازيد در حالى كه شما (به درستى اين راه) گواه هستيد» (قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ لِمَ تَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ مَنْ آمَنَ تَبْغُونَها عِوَجاً وَ أَنْتُمْ شُهَداءُ).
چرا علاوه بر انحراف خود بار سنگينى مسؤوليت انحراف ديگران را نيز بر دوش مىكشيد؟ در حالى كه شما بايد نخستين دستهاى باشيد كه اين منادى الهى را «لبيك» گوييد، زيرا بشارت ظهور اين پيامبر قبلا در كتب شما داده شده و شما گواه بر آنيد.
در پايان آيه آنها را تهديد مىكند كه: «خداوند هرگز از اعمال شما غافل نيست» (وَ مَا اللَّهُ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ).
(آيه 100)- در اين آيه روى سخن را به مسلمانان اغفال شده كرده مىگويد:
«اى كسانى كه ايمان آوردهايد! اگر از جمعى از اهل كتاب (كه كارشان نفاق افكنى و شعلهور ساختن آتش كينه و عداوت در ميان شماست) اطاعت كنيد شما را پس از ايمان آوردن به كفر باز مىگردانند» (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تُطِيعُوا فَرِيقاً مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ يَرُدُّوكُمْ بَعْدَ إِيمانِكُمْ كافِرِينَ).
بنابراين به وسوسههاى آنها ترتيب اثر ندهيد و اجازه ندهيد در ميان شما نفوذ كنند.
