نکته مهمی که در بخشی از مستند وجود دارد این است که تلاش می‌شود تا امام خمینی (ره) و برخی دیگر از فقهای معاصر موافق با این دیدگاه برشمرده شوند. در صورتی که همان‌گونه که از صوت منتشرشده از حضرت امام در مستند مشخص است، ایشان در سخنرانی خود به جواز تهمت نسبت به آخوندهای درباری اشاره می‌کنند نه بهتان زدن.

در علم اخلاق به تفاوت بهتان و تهمت این‌گونه اشاره شده است: در بهتان انسان می‌داند کسی که به او نسبت ناروا می‌دهد، کار نادرستی انجام نداده است؛ ولی از روی اغراض و خواسته های نفسانی، همانند دشمنی، کینه و حسد، صفت یا رفتار ناشایستی را به او نسبت می‌دهد؛ اما در تهمت، انسان برداشت خویش از رفتار دیگری را مدنظر قرار می‌دهد و او را متهم می‌سازد؛ در حالی که نمی‌داند این رفتار از او سر نزده است؛ برای نمونه اگر انسان، شخصی را با سلاح گرم در کنار مقتولی مشاهده کند و به او نسبت قتل بدهد؛ در حالی که می‌داند قاتل نیست، رفتارش بهتان نامیده می‌شود و اگر نداند او قاتل نیست، به رفتار او تهمت گفته می‌شود.[3]