دوم: همان طور که در بند بالا به آن اشاره شد، کابینه رژیم صهیونیستی دیگر کابینه‌ای نیست که در دهه‌های 50 و 60 و 70 قرن گذشته وجود داشت و ارتش اسرائیل نیز آن مبانی اعتقادی را ندارد. در آن زمان بسیج عمومی میان صهیونیست‌ها ایجاد شده بود و فعالیت‌های اجتماعی در اوج خود بود. تحولات گسترده‌ای که الآن شکل گرفته است، به‌گونه‌ای نیست که اوضاع سابق را به‌شکلی مناسب حفظ کرده باشد.

سوم: رژیم صهیونیستی بعد جغرافیایی و سکونت استراتژیک که آن را برای درگیری‌های نظامی و امنیتی طولانی‌مدت آماده کند، در اختیار ندارد. سرزمین‌های اشغالی از نظر مساحت جغرافیایی کوچک است و به‌سهولت می‌توان آن را تحت پوشش موشک‌ها و توپ‌خانه‌های سنتی قرار داد و زیرساخت‌ها و مبانی اقتصادی آن را تخریب کرد. رژیم صهیونیستی از نظر ساکنان جمعیتی نیز کوچک بوده و تمرکز انسانی ضروری برای مقابله با تمرکز بالای عربی و اسلامی را ندارد، به همین علت است که اسرائیلی‌ها بیشترین آمادگی و بسیج نیروها را دارند، ولی با این حال تعداد عرب‌ها بیشتر است. بسیج اسرائیلی‌ها طی سالهای گذشته و به‌صورت مشخص از سال 2000 و از زمان فرار ارتش از جنوب لبنان به هم خورده است. مشخص است که این به هم ریختگی در نتیجه ناتوانی ارتش در تحقق پیروزی ضد حزب‌الله در سال 2006 و ضد حماس در سالهای 2009 و 2012 و 2014 شد، به این ترتیب ارتشی که گفته می‌شد شکست‌ناپذیر است، در 4 جنگ متوالی شکست خورد.