3. امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه: «وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ» (انبیاء / 105) (و در حقيقت، در زبور پس از تورات نوشتيم) فرمود: «کتب آسمانی همگی ذکر هستند»؛ «أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُون»، (كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد) فرمود: «مراد از بندگان صالح قائم علیهالسّلام و اصحاب ایشان هستند.» (تفسیر قمی 2 : 52)
4. امام باقر علیهالسّلام در تفسیر این آیه: «أُذِنَ لِلَّذينَ يُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَدير» (حج / 39)(به كسانى كه جنگ بر آنان تحميل شده، رخصت (جهاد] داده شده است، چرا كه مورد ظلم قرار گرفتهاند، و البته خدا بر پيروزى آنان سخت تواناست) فرمود: «اهل تسنن میگویند: این آیه درباره پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شد، هنگامی که قریش ایشان را از مکه بیرون کردند، ولی حق این است که مقصود فقط قائم علیهالسّلام است هنگامی که خروج میکند و طالب خون حسین علیهالسّلام است» و این معنای قول حضرت است که میفرماید: «ما اولیای دم حسین علیهالسّلام و پی گیران ظلم بر اوییم.» (تفسیر قمی 2 : 59)
5. امام باقر علیهالسّلام در ذیل این آیه: «الَّذينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاة» (حج / 41)(همان كسانى كه چون در زمين به آنان توانايى دهيم، نماز برپا مىدارند و زكات مىدهند) فرمود: «این خصوصیت برای آل محمد صلی الله علیهم تا آخر ائمه است و خدا مهدی و اصحابش را در مشارق و مغارب زمین قدرت میدهد و دین را با او آشکار میسازد و به دست او، اصحابش بدعتها و باطل را میکشد، همان طور که سفیهان حق را کشتهاند، تا اینکه ظلمی در جایی دیده نمیشود و امر به معروف و نهی از منکر صورت میپذیرد.» (تفسیر قمی 2 : 60)