14ـ خداوند به آنها دستور مىدهد كه سر و صورت خود را بتراشند و اين دو مورد را هم به حزقيال نسبت دادهاند(29).
15 ـ خداوند امرشان مىكند تا زن زنا زاده را به همسرى در آورند و گفتهاند كه يوشع(ع) چنين كرده است(30).
16 ـ مردم را به پرستش بُت ترغيب كرده و خود بُت مىسازند، و مىگويند كه اين عمل را هم هارون(ع) انجام داده(31).
17 ـ از راه زنا متولّد شدهاند، چنانچه به يفتاح پيامبر(ع) نسبت مىدهند(32).
18 ـ شراب مىنوشند و مستى مىكنند و به حضرت نوح(ع) نسبت دادهاند(33).
19 ـ دروغگو هستند، چنانچه به پيامبر سالخورده حضرت نوح(ع) نسبت مىدهند(34).
20 ـ و يكى از صفات حضرت يعقوب(ع) را گفتهاند كه نبوّت را به زور از خداوند گرفته است(35). اين است صفات پيامبران و سفراى الهى در نظر عهد عتيق!
آرى يهود، اين صفات زشت را به پيامبران(عليهمالسلام) نسبت داده تا ميدان گناه براى آنها باز باشد و دامن خود را از هرگونه آلودگى و معصيتى پاك بنمايند، تا اينكه اگر زنا كردند، و يا شراب نوشيدند، دروغ گفتند، عهد و پيمان شكستند كس نتواند به آنها اعتراض كرده و آنها را سرزنش كند و براى گناه و معصيت آزاد بوده و تمام نسبتهاى زشت را به فرستادگان خدا يعنى پيغمبران روا دارند كه اگر كسى متعرّض آنها شد، بگويند: مگر پيامبران خدا چنين نمىكردند؟! ما هم اين اعمال را از آنها آموخته و انجام مىدهيم! ولى انبياء اولى العزم(عليهم السلام) از نظر عقل و منطق از همه دروغها و افسانهها مبرّا و منزّه مىباشند، زيرا آنها معصوم بوده و هيچ عمل زشتى را انجام نمىدهند.
پاسخ با نقل قول
