توسل در آینه وحی


یَأَ ایُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ اتَّقُواْ اللَّهَ وَ ابْتَغُواْ إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ وَ جَاهِدُواْ فىِ سَبِیلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُون‏. (سوره مائده، آیه 35) ؛"اى كسانى كه ایمان آورده‏اید! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید! و وسیله ‏اى براى تقرب به او بجوئید! و در راه او جهاد كنید، باشد كه رستگار شوید!"


" وسیله" در اصل به معنى تقرب جستن و یا چیزى كه باعث تقرب به دیگرى از روى علاقه و رغبت مى‏شود مى‏باشد.


بنابراین "وسیله" در آیه فوق معنى بسیار وسیعى دارد و هر كار و هر چیزى را كه باعث نزدیك شدن به پیشگاه مقدس پروردگار مى‏شود شامل مى‏گردد كه مهمترین آنها ایمان به خدا و پیامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) و جهاد و عبادات همچون نماز و زكات و روزه و زیارت خانه خدا و همچنین صله رحم و انفاق در راه خدا اعم از انفاق هاى پنهانى و آشكار و همچنین هر كار نیك و خیر مى‏باشد.


همچنین شفاعت پیامبران و امامان و بندگان صالح خدا كه طبق صریح قرآن باعث تقرب به پروردگار مى‏گردد، در مفهوم وسیع توسل داخل است، و نیز پیروى از پیامبر و امام و گام نهادن در جاى گام آنها، زیرا همه اینها موجب نزدیكى به ساحت قدس پروردگار مى‏باشد حتى سوگند دادن خدا به مقام پیامبران و امامان و صالحان كه نشانه علاقه به آنها و اهمیت دادن به مقام و مكتب آنان مى‏باشد جزء این مفهوم وسیع است.


آیه فوق را نمی توان به بعضى از این مفاهیم اختصاص داد، در حقیقت هیچ گونه دلیلى بر این تخصیص وجود ندارد، زیرا همانطور كه گفتیم" وسیله" در مفهوم لغویش به معنى هر چیزى است كه باعث تقرب الهی و کمال ‏شود.


البته منظور این نیست که چیزى از شخص پیامبر یا امام مستقلا تقاضا شود، بلكه منظور این است با اعمال صالح یا پیروى از پیامبر و امام، یا شفاعت آنان و یا سوگند دادن خداوند به مقام و مكتب آنها (كه خود یك نوع احترام و اهتمام به موقعیت آنها و یك نوع عبادت است) از خداوند چیزى را بخواهیم.