16. مردم بغداد به خاطر اعطاي قدرت بيشتر به فضل بن سهل از سوي مأمون، خواستار رهبري قيامي توسط منصور بن مهدي گرديدند ولي او از قبول آن خودداري نمود.
17. قيام ابراهيم بن مهدي معروف به ابن شكله در 201 هـ ق به خاطر وليعهدي امام رضا ـ عليه السّلام ـ .
18. قيام بابك خرمي (خرم الدين) در آذربايجان در 201 هـ ق كه سرانجام توسط معتصم در 223 هـ ق سركوب گرديد.
19. قيام مهدي بن علوان حروري در سال 203 هـ ق.
20. قيام برادر ابو السرايا در 202 هـ ق در كوفه كه غسان بن الفراج آن را سركوب كرد.
علاوه بر قيام هاي مذكور كه به طور عمده از تاريخ طبري نقل گرديد، يعقوبي مورخ بزرگ شيعه نيز به قيام‌هاي ذيل اشاره كرده است:
21. قيام احمد بن عيسي بن زيد علوي در 188 هـ ق كه توسط غلامش (حاضر) دستگير و به هارون تحويل داده شد.
22. قيام عبد الملك بن صالح بن علي هاشمي در 188 هـ ق كه توسط خليفه (هارون) سركوب گرديد.
23. قيام صناديه در ارمنستان در 193 هـ ق كه توسط هارون سركوب شد.
24. قيام محمد بن ابي خالد كه محمد امين آن را سركوب كرد.
25. قيام مالك بن لبيد يشكري در سواد.
26. قيام عباس بن محمد بن موسي جعفري در بصره.
27. قيام محمد بن حسن معروف به «سلق» در واسط كه توسط عبدالله بن سعيد خرشي سركوب گرديد.
28. قيام محمد بن جعفر در حجاز كه توسط عيسي بن يزيد جلودي سركوب شد.
29. قيام احمد بن خطاب ربعي در نصيبين.
30. سيد ابن انس در موصل.[4]
31. قيام نصر بن شبث در 198 هـ ق در شام كه طاهر بن حسين مأمور سركوبي او شد.
32. قيام زط (كولي) در جنوب عراق كه در دورة معتصم سركوب گرديد.[5]
33. قيام زيد معروف بن «زيد النار» در بصره كه توسط عيسي جلودي سركوب شد.
34. قيام محمد بن جعفر ملقب به ديباج در مكه و نواحي حجاز.
35. قيام محمد بن سليمان بن داوود در مدينه.
36. قيام حسن الهراش در 198 هـ ق.
37. قيام حاتم بن هرثمه در ارمنستان.
38. قيام عبد الرحمان بن احمد در يمن.[6]
39. علّت اوضاع در هم ريخته و نابساماني اجتماعي و سياسي به خصوص در زمان درگيري بين امين و مأمون بر سر قدرت، شورش‌ها و قيام‌هاي گوناگوني بر عليه حاكميت عباسي رخ داد. قيام‌هاي مذكور، شامل علويان و غير علويان مي‌شد كه به عمده اين قيام‌ها اشاره گرديد.
پاسخ با نقل قول
