روشن است كه در دیدگاه خدا محوری، با توجه به اینکه حق‌تعالی خالق ماست و نسبت به هرکسی از زوایای وجودی و نیازهای درونی ما آگاه‌تر است، با عمل کردن به دستورات او از جهت جسمانی و روحانی رشد و تکامل می‌کنیم. ولی در دیدگاه اومانیستی، که اصالت را به انسان داده و انسان محوری را جایگزین خدا محوری کرده‌اند، آزادی ظاهری که به جسم می‌دهند عین اسارت روح انسان و منع او از ترقی و تکامل در بعد معنوی می‌باشد.








پی‌نوشت:
[1].بابا طاهر
[2].ر.ک. کاپلستون، تاریخ فلسفهاز فیشر تا نیچه، ج7
[3].موریس کریستین، ژان پل سارتر، ترجمه منوچهر بزرگمهر، ص66
[4].محمد تقی جعفری، کیهان اندیشه، ش81، ص71
[5].همان، ص389
[6].مولوی