برای همین دیروز رفتم گلزار شهدای شهیدآباد تا برایتان تصاویری از این سند مظلومیت را ثبت کنم. اگر دقیق آدرس محل را ندانی هر چه بگردی پیدایش نمی کنی. ابتدا فکر می کنی روی یک قسمت سیمانی قدم می زنی. اما بعد که خوب دقیق می شوی ، می بینی که با انگشت روی قطعه های سیمانی نوشته شده است:

«دست و پای ناشناخته موشک خورده»

«دست و پای ناشناس»

«این ها دست و پای شهیدان است»

«دست و پا»

مجبور شدم خاک و خاشاک و زباله ها را کنار بزنم. گاه قسمتی از آنجا را بشویم تا شما این سند بکر و دست نخورده تاریخ دفاع مقدس را بهتر ببینید و بدانید که با آن چگونه رفتار شده است.

داعیه داران و مدعیان حفظ اسناد و آثار آن روزها کجایند؟