7ـ رفیق شفیق
« الاامام الانیس الرفیق و الوالد الشفیق و الاخ الشقیق و مفرع العباد فی الداهیه »
امام امینی است همراه، پدری است مهربان، او برادر تنی در مصائب پناه بندگان است.
در این عبارت بسیار لطیف اوج مهربانی و شفقت امام نسبت به انسان ها بیان شده است چه اینکه دلسوزی پدر در مقابل فرزندان که همراه با احساس مسئولیت و دغدغه هدایت و ارشاد آن هاست، اشاره به این دارد که او همواره به آرامش فرزندانش می اندیشد و برای اصلاح آن ها، در فکر تمهیداتی است که چه بسا ممکن است بیش ا زخواسته های آنان باشد. و نیز محبت او نسبت به امت، همچون مادری فداکار نسبت به کودک خردسالش است که خود، بارزترین نمونه و بالاترین مظهر عشق و محبت به شمار می رود. و در حمایت و پشتیبانی همچون برادری است که با رفاقت و مهربانی، انیس و همراه اوست.
بر طبق این کلام گهر بار، لطف و عنایت امام بر مردم، افزون از دلسوزی پدرانه، عطوفت مادرانه و صمیمیت برادرانه است. او امینی همراه است که همواره دست انسان ها را می گیرد و به مقصد می رساند.
پاسخ با نقل قول
