ادب باطني

وقتي قرآن از كساني ستايش مي كند كه هنگام شنيدن آيات الهي، مو بر بدنشان راست مي شود، قلب هايشان خاشع مي شود، اشكشان جاري مي گردد، ايمانشان افزوده مي شود «و إذا تُلِيَتْ عَلَيهِمْ آياتُهُ زادَتْهُمْ ايماناً»؛ اينها اشاره به نوعي حالت دروني، توجّه به مضامين آيات، بهره گيري از حكمت ها و موعظه ها، درمان دردها، زدودن رذائل، تحصيل خشوع و خشيت، ايمان، توكّل و افزايش شوق و محبّت الهي دارد كه مي توان از مجموع آنها به «ادب باطني» تعبير كرد.

جهاني راز، اندر باي قرآن نباشد گفته اي همتاي قرآن
نشان هاي خدا را مي توان ديد كه دارد جلوه در سيناي قرآن
جمال و قدرت و فيض خدايي تجلّي كرده در سيماي قرآن
دل و جان را صفايي تازه بخشد شميم عطر روح افزاي قرآن
خوشا آن لب كه خواند آيه وحي خوشا آن دل كه باشد جاي قرآن
به دست آري گهرهاي فراوان زني گر غوطه در درياي قرآن (19)
...