3. نگاه

نگاه به صفحه قرآن، عبادت است. به تعبير پيامبر خداصلي الله عليه وآله وسلم نگاه در سه چيز عبادت است، يكي هم «... وَ فِي المُصْحَفِ» است.(7) پس گشودن اين كتاب كه «نامه محبوب» است و نگاه به صفحات نوراني آن و لذّت بردن از نظر در اين منشور هم، از آداب ظاهري تلاوت است.
4. سكوت هنگام شنيدن

قرآن كريم دستور مي دهد كه «وَإِذا قُرِءَ القُرآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا»(8)؛ چون قرآن خوانده شود، گوش فرا دهيد و سكوت كنيد. كه البته بين «استماع» و «انصات» فرق است و انصات، سكوت همراه با توجّه، تأمّل و تدبّر است.
اين رهنمود قرآني، در سخن اهل بيت عليهم السلام هم آمده است. امام صادق عليه السلام مي فرمايد: «اِذا قُرِءَ عِنْدَكَ القُرآنُ، وَجَبَ عَلَيكَ اْلاِنْصاتُ وَالإِسْتِماعُ (9)؛ هرگاه نزد تو قرآن بخوانند، بر تو واجب است كه سكوت و توجّه كني.»
طبيعي است كه بي توجّهي به تلاوت و حرف زدن هنگام قرائت قرآن، از سوي ديگران، نوعي بي ادبي است كه متأسّفانه در جامعه ما بسيار هم رواج دارد!