(آيه 8)- علم بىپايان خدا! در اين بخش سخن از علم وسيع پروردگار (علم به نظام آفرينش و علم به اعمال بندگان) و آگاهى او بر همه چيز است.
نخست مىگويد «خداوند از جنينهايى كه هر زن- يا هر حيوان ماده- حمل مىكند آگاه است» (اللَّهُ يَعْلَمُ ما تَحْمِلُ كُلُّ أُنْثى).
نه تنها از جنسيت آن، بلكه از تمام مشخصات، استعدادها، ذوقها، و نيروهايى كه بالقوه در آن نهفته شده آگاه است.
«و (همچنين) آنچه را كه رحمها كم مىكنند و قبل از موعد مقرر بيرون مىريزند» مىداند (وَ ما تَغِيضُ الْأَرْحامُ).
«و (همچنين) از آنچه از موعد مقرر افزون نگاه مىدارند» نيز باخبر است (وَ ما تَزْدادُ).
سپس قرآن اضافه مىكند: «و هر چيز در نزد خدا به مقدار و ميزان ثابت و معين است» (وَ كُلُّ شَيْءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدارٍ).
تا تصور نشود كه اين كم و زيادها بىحساب و بىدليل است، همان گونه كه اجزاى جنين و خون رحم، همه داراى حساب و كتاب است.
(آيه 9)- اين آيه در حقيقت دليلى است بر آنچه در آيه قبل بيان شد، مىگويد: «او (خداوند) از غيب و شهود (پنهان و آشكار) آگاه است» (عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ).
و آگاهى او از غيب و شهود به اين دليل است كه: «او بزرگ و متعالى است» و مسّلط بر همه چيز (الْكَبِيرُ الْمُتَعالِ). و به همين دليل در همه جا حضور دارد، و چيزى از ديدگان علم او پنهان نيست.
