موضوع: زيارت اربعين، پايداري بر عهد حسيني

زيارت اربعين، پايداري بر عهد حسيني

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحيم

اربعين، سنّت شيعيان بيداردلي است كه گذشت زمان، وفاداري آن‌ها را نسبت به امام‌حسين‏(عليه السلام) از بين نمي‏برد. لذا كسي كه به حق، مؤمن است، نمي‏تواند به حقيقتِ مجسّم، يعني اباعبدالله‏(عليه السلام) مؤمن نباشد و كسي كه همواره به ياد حق است، همواره به ياد حقيقت مجسّم است، هر چند غوغاي زمان چيزي غير از حق را بخواهد.
غوغاي زمان و تبليغات يزيدي تلاش كرد كه اباعبدالله(عليه السلام) را از صحنة ذهن‌ها و خاطره‌ها پاك كند و آن همه تهمت‏ها و تلاش‌هاي سوء براي اين بود كه ذهن‌ها از ياد اباعبدالله(عليه السلام) پاك شود. ولي اربعين كه از نشانه‌هاي مؤمن شمرده مي‏شود(1) ، نشان داد كه در زير اين آسمان كساني هستند كه غوغاي زمانه نمي‏تواند آن‌ها را از وفاداري به حقيقت مجسم يعني امام معصوم، غافل كند، و سنّت اربعين سنّت انسان‌هايي است كه اسير حكومت يزيدي نشدند و تحت‌تأثير تبليغات نظام كفر از تعهّدي كه با حق داشتند دست نكشيدند.


حسين(عليه السلام)؛ قطب دل‌هاي سالم

به حق و حقيقت، كهنگي‌بردار نيست و شامل مرور زمان نمي‏شود. كساني كه مي‏خواستند رنگ حسيني را بي‌رنگ كنند وآن‌هايي كه تسليم بي‌رنگي شدند و حسين‏(عليه السلام) را از ياد بردند، هيچ‌كدام مؤمن نيستند.
اين كه امام معصوم‏(عليه السلام) فرموده است: «زيارت اربعين، يكي از نشانه‌هاي ايمان است» يعني اربعين ادامة عهد مؤمن است با حسين‏‏(عليه السلام) كه تجسّم اسلام است و قطب دل هر انساني كه مي‌خواهد دلي فعّال و زنده داشته باشد، هر چند حاكمان ستمگر تلاش كنند كه اين عهد و وفاداري و ميثاق با امام را، از بين ببرند. چرا كه مؤمن در عالمي از ايمان و حالي از معنويت به‌سر مي‏برد كه هيچ شرايطي نمي‏تواند آن حال را از او بگيرد و در واقع اربعين و زيارت اربعين استحكام آن حال ايماني است. آن كس به حسين‏(عليه السلام) پس از شهادتش پشت مي‏كند كه آن حال ايماني را نشناسد.

اين يك قاعده است كه هميشه ستمگران وقتي حق و حقيقت اسلام و دين را تحمل نكردند، سعي مي‏كنند مظاهر اصلي دين را محو و نابود كنند. سعي مي‏كنند با تبليغات و غوغاسالاري و كشتار و تهمت زدن، حق را از صحنة جامعه و خاطره‌ها پاك كنند. و اين شيعه اربعين‌شناس است كه تحت تأثير اين غوغاسالاري‌ها قرار نمي‏گيرد. اين كه شخصيت جابربن‌ عبدالله‌ انصاري براي ما بسيار ارزشمند است و با توجّه به او سنّت اربعين را عزيز مي‏داريم به جهت كار بزرگي است كه او كرده است. هميشه شيعيان از بركات اربعين بهره‌مند شده ‏اند.

شما فراموش نكنيد كه پس از واقعه عاشورا در كنار آن تبليغاتي كه امام‏(عليه السلام) را به عنوان يك خارجي معرفي كردند، چنان جوّ ارعابي در كشور حاكم نمودند كه كسي جرأت ‌ياد آوري حسين‏(عليه السلام) را نداشته باشد و از اين طريق براي هميشه سنّت حسين‏(عليه السلام) و سنّت محمّد(صل الله عليه و آله ) از صحنه خاطره‌ها و سينه‌ها محو شود و يزيديان به راحتي بتوانند خود را تبليغ كنند، و حالا معلوم مي‏شود در چنين شرايطي، احياء اربعين حسين‏(عليه السلام) چقدر كار ساز بوده، در واقع با اربعين همة طمع دشمن خنثي و بي‌نتيجه شد.

ادامه دارد..
ياعلي.