موضوع: بررسی حدیثی منسوب به امام حسین(علیه السلام) در مذمت ایرانیان

همچنین در قرآن کریم داریم:

«وَ إِنَّهُ لَتَنْزیلُ رَبِّ الْعالَمینَ (192)
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمینُ (193)
عَلى قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ الْمُنْذِرینَ (194
) بِلِسانٍ عَرَبِیٍّ مُبینٍ (195)
وَ إِنَّهُ لَفی زُبُرِ الْأَوَّلینَ (196)
أَ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُمْ آیَةً أَنْ یَعْلَمَهُ عُلَماءُ بَنی إِسْرائیلَ (197)
وَ لَوْ نَزَّلْناهُ عَلى بَعْضِ الْأَعْجَمینَ (198)
فَقَرَأَهُ عَلَیْهِمْ ما کانُوا بِهِ مُؤْمِنینَ (199)
کَذلِکَ سَلَکْناهُ فی قُلُوبِ الْمُجْرِمین
ـــــ این(قرآن) از سوى پروردگار جهانیان نازل شده است (192)
روح الامین آن را نازل کرده است... (193)
بر قلب تو، تا از انذارکنندگان باشى (194)
آن را به زبان عربى آشکار(نازل کرد) (195)
و آن در کتابهاى پیشینیان نیز آمده است (196
آیا همین نشانه براى آنها کافى نیست که علماى بنى اسرائیل بخوبى از آن آگاهند؟! (197)
هر گاه ما آن را بر بعضى از عجم (غیر عربها) نازل مى‏کردیم... (198)
و او (آن عجم) آن را بر ایشان (اعراب) مى‏خواند، به آن ایمان نمى‏آورند (199)
(آرى،) این گونه(با بیانى رسا) قرآن را در دلهاى مجرمان وارد مى‏کنیم»(سوره شعراء)

در تفسیر قمی ذیل آیه ی مذکور از امام صادق (علیه السلام) نقل نموده که:

«لَوْ نُزِّلَ الْقُرْآنُ عَلَى الْعَجَمِ مَا آمَنَتْ بِهِ الْعَرَبُ وَ قَدْ نُزِّلَ عَلَى الْعَرَبِ فَآمَنَتْ بِهِ الْعَجَمُ فَهَذِهِ فَضِیلَةُ الْعَجَم‏ ــــ اگر قرآن بر عجم نازل مى‏شد، عرب به آن ایمان نمى‏آورد ؛ حال آنکه به عرب نازل شده و عجم به آن ایمان آورده است و این فضیلت عجم مى‏باشد»(بحار الأنوار ، ج‏64، ص174)