"ابو الحسن مدائنى‏" این خطبه را در کتاب "صفین" آورده و گفته است این‏خطبه را امام(ع) پس از پایان جریان‏ "نهروان" ایراد فرموده و آنگاه قسمتى از آن را که از حوادث آینده پیشگوئى مى‏کند، ذکر نموده است. این حوادث همان امورى‏است که طبق روایات ظهور جزء علامات "حضرت مهدى(ع)" به شمار می رود.

به طور خلاصه این فراز از سخنان امام(ع) شامل پیشگوئى درباره هرج و مرج هاى اخلاقى، به وجود آمدن شهر بغداد، خرابى عراق، بالا رفتن نرخ ها، و به دنبال آن حوادث گریه آور، ناله خیز و دردناکى است که به جرم بدرفتاری ها و سرکشى ها به امر خدا به وقوع می پیوندد.

آنگاه از حضرت مهدى(ع) به عنوان "فرزند بهترین پدران" فیابن خیرة الآباء یاد فرموده و خبر از سرنوشت شوم و مرگ آورى مى دهد که ـ به کیفر سرپیچى از فرمان الهى و پیروى از دستورات دین ـ در انتظار مستکبران و فاسقان است.
نویسنده مصادر نهج البلاغه در پاورقى اظهار نظر مى‏کند که ضمیر "هم" به‏خیرة الاباء یعنى ائمه اهل بیت‏برمى‏گردد زیرا مراد از "یابن خیرة الاباء" حضرت مهدى(ع)است.

"زمخشرى‏" در کتاب‏ "ربیع الابرار" در باب‏ "المال و الکسب" قسمتى از این‏خطبه را آورده. (مصادر جلد 2 صفحه‏479)