"ابو الحسن مدائنى" این خطبه را در کتاب "صفین" آورده و گفته است اینخطبه را امام(ع) پس از پایان جریان "نهروان" ایراد فرموده و آنگاه قسمتى از آن را که از حوادث آینده پیشگوئى مىکند، ذکر نموده است. این حوادث همان امورىاست که طبق روایات ظهور جزء علامات "حضرت مهدى(ع)" به شمار می رود.
به طور خلاصه این فراز از سخنان امام(ع) شامل پیشگوئى درباره هرج و مرج هاى اخلاقى، به وجود آمدن شهر بغداد، خرابى عراق، بالا رفتن نرخ ها، و به دنبال آن حوادث گریه آور، ناله خیز و دردناکى است که به جرم بدرفتاری ها و سرکشى ها به امر خدا به وقوع می پیوندد.
آنگاه از حضرت مهدى(ع) به عنوان "فرزند بهترین پدران" فیابن خیرة الآباء یاد فرموده و خبر از سرنوشت شوم و مرگ آورى مى دهد که ـ به کیفر سرپیچى از فرمان الهى و پیروى از دستورات دین ـ در انتظار مستکبران و فاسقان است.
نویسنده مصادر نهج البلاغه در پاورقى اظهار نظر مىکند که ضمیر "هم" بهخیرة الاباء یعنى ائمه اهل بیتبرمىگردد زیرا مراد از "یابن خیرة الاباء" حضرت مهدى(ع)است.
"زمخشرى" در کتاب "ربیع الابرار" در باب "المال و الکسب" قسمتى از اینخطبه را آورده. (مصادر جلد 2 صفحه479)
پاسخ با نقل قول
