موضوع: توصیه‌های جاودانه مجتهده بانو امین به زنان

بانو امین در سال ۱۲۶۵(۱۳۰۸) در

اصفهان چشم به جهان گشود. نَسَبش با سی واسطه به علی بن حسین می‌رسد. از چهار سالگی به فراگرفتن قرآن و از یازده سالگی به

تحصیل زبان عربی پرداخت. با اینکه در پانزده سالگی ازدواج کرد، هرگز همسرداری و تربیت فرزندان، او را از تحصیل علم باز نداشت. در بیست

‏سالگی به تحصیل فقه و اصول، تفسیر و علم حدیث پرداخت، و سپس به حکمت و فلسفه و در پی آن به عرفان روی آورد. علی‏رغم تمام

مشکلاتی که در آن دوران برای تحصیل بانوان متدیّن وجود داشت، در چهل‏ سالگی به دنبال سال ‏ها تلاش شبانه‏‌روزی به اخذ درجه اجتهاد

نائل شد.
وی پس از مشروطه، در راستای پاسخ به سوالات جامعه در مورد جایگاه زن در اسلام و… شروع به آموزش و نوشتن کتب مختلف کرد.

- لطفا قبل از هرچیز، در مورد زندگیتان، تحصیلاتتان و به طور کلی گذشته ای که عقیده داریم سراپا افتخار است شرح کوتاهی بفرمایید.

شرح زندگی ام خیلی عادی است و حادثه مهم و چشم گیری نداشته است. در ۱۵ سالگی ازدواج کردم و مشغول خانه داری و بچه داری

شدم. در ضمن به خواندن کتاب از همان کودکی عشق می ورزیدم ولی نه هر کتابی، بلکه کتاب هایی که جنبه معنویت آنها زیاد بود. درست

به یاد دارم در اوقاتی هم که با بچه های همسن بودم، مثل آنها تفریح و گردش نمی کردم، بلکه مشتاق بودم بیشتر تنها باشم، تا بهتر بتوانم

فکر کنم، زیرا گمشده ای در وجود خود داشتم. و اگر به مجالس عمومی هم می رفتم، باز در حال تفکر بودم و در این اندیشه و مقام که پا از

جاده شریعت بیرون نگذاشتم.
در میان علوم به خداشناسی و علومی که مربوط به خداوند بود بیشتر علاقه داشتم و دائم در طلب حقیقتی پویا بودم، تا سرانجام درصدد

برآمدم زبان عربی را بیاموزم، شاید از این طریق گمشده خود را پیدا کنم و به خدا نزدیک شوم.