مدائنی در مورد تبعات و نتایج فرمانهای معاویه نوشته است: «اهل عراق خصوصا اهالی کوفه به مصیبتی بزرگتر از این حادثه دچار نشدند، در این دوران شرایطی به وجود آمد که گاه یکی از شیعیان به ملاقات دوست خود رفته اما از ترس غلام و خدمتگذار خود حاضر نبود که مطلبی برای او نقل کند، در این زمان بود که احادیث جعلی – درباره علی و اهل بیت او – فراوان شد و فقها و قضات و والیان از این جعلیات پیروی کردند و بدترین مردم از این نظر قاریان و محدثان ریاکاری بودند که تظاهر به ایمان و عبادت کرده و به جهت تقرب به حکام و نیل به ثروت و مال دنیا به جعل حدیث پرداختند و نتیجه آن که به مرور زمان این خبرها به دست افراد متدین افتاد که خود از دروغ و بهتان برحذر بودند اما با این تصور که این اخبار صحیح و برحق است، به نقل آن مبادرت کردند در صورتی که اگر به جعلی بودن آن پی برده بودند، از نقل آن خودداری می کردند.»
شرح نهج البلاغه ج۱۱ ص ۴۴ الی ۴۶٫
اما دو نمونه از این روایت جعل شده توسط این گروه:
زهری از عروه بن زبیر نقل می کند که عروه بن زبیر از عایشه نقلل می کند که من نزد رسول الله بودم. زمانی که رسول الله علی بن ابیطالب و عباس را دید فرمود: ای عایشه اگر میخواهی دو شخص را ببینی که بر غیر دین من از دنیا می روند به این دو نفر نگاه کن ((منظور علی بن ابیطالب و عباس عموی رسول الله می باشد))
روایت اول:
روى الزهری أن عروة بن الزبیر حدثه ، قال : حدثتنی عائشة قالت : کنت عند رسول الله إذ أقبل العباس وعلى ، فقال : یا عائشة ، إن هذین یموتان على غیر ملتی – أو قال دینی
شرح نهج البلاغة – ابن أبی الحدید – ج ۴ – ص ۶۳ –
پاسخ با نقل قول
