معروف و منکر از نگاه امام رضا (علیه السلام )
				
				
						
							
							
						
						
				
					
						
							سلام، ديني جاوداني و داراي ساختاري مهندسي، به عنوان مجموعهاي کاربردي در  امور دنيوي و اخروي بشر و مايه هدايت، رشد، فلاح و رستگاري انسان است. دو  اهرم نظارتي- اصلاحي براي پايداري و اجراي آن پيشبيني شدهاست.
شارع  مقدس، اولين مرجعي است که به خوبيها دعوت کرده و از زشتيها و منکرات  بازداشته است. سيره رضوي، ترجمان علمي و عملي قرآن و سنت رسول خدا  صلياللهعليهوآله، سراسر امر به معروفات و نهي از منکر است. بدون ترديد،  آنچه که امام رضا عليهالسلام به آن توصيه و عمل ميکرد، برداشت جامع و  دقيقي از معارف اسلامي بوده است که خواستگاه آن، قرآن و سيره عملي و علمي  آورنده مکتب، يعني رسول خدا صلياللهعليهوآله است؛ زيرا نمونههاي آن را  در سيره پيامبر صلياللهعليهوآله، با همان ويژگيها، مشاهده ميکنيم.  بنابراين، شايسته است به رفتار و اعمال پيشوايان دين نزديک شويم؛ تا در  زندگي به ما کمک کنند و به درستي از تعاليم وحياني و آسماني، بهرهبرداري  کنيم و تنها در اين صورت، ميتوان ادعاي پيروي کامل از امامت و ولايت را  داشت.
در روزگار کنوني که بسياري از ارزشهاي ديني در معرض فراموشي  است، ارئه نسخه عملي امامان معصوم عليهمالسلام در قالبي نو و همنوا با  فضاي کنوني، ميتواند نسخهاي شفابخش و راهي برونرفت از بحرانهاي رفتاري و  اخلاقي باشد.
امام رضا عليهالسلام ولي نعمت مادي و معنوي ما محسوب  ميشود. مطالعه سيره و احاديث برجاي مانده از آن امام همام، نشان دهنده  اهميت امر به معروف و نهي از منکر است.