وی افزود: حکام عباسی علاوه بر برپایی این جلسات مغرضانه، حتی برنامه هایی را ترتیب می دادند که شخصیت امام و امامت را در آن جلسات بشکنند مثلا ماجرای « برکة السباع» که امام هادی(ع) را در برابر حیوانات وحشی قرار دادند و یا برپایی مجالس بزم شراب و وارد کردن امام در این مجالس برای لطمه زدن به شخصیت امام هادی(ع)از جمله آنهاست که در تاریخ آمده است.

وافی شدت اختناق در زمان امام هادی(ع) را نشانه در اوج بودن مسئله امامت شیعه دانشت و تأکید کرد: برخلاف آنچه که در تاریخ زندگانی امام هادی(ع) نقل می شود که امام هادی(ع) شرایط ارتباطی با شیعیان را نداشتند و امکان بیان معارف اهل بیت(ع) در زمان ایشان کمتر بوده اما باید گفت که همه این فضاهای اختناق آمیز نشانه در اوج بودن مسئله امامت است لذا این فشار و مناظرات و محاضرات را ایجاد می کردند تا جلوی این حرکت رو به اوج را بگیرند. آنچه مهم است اینکه شخصیت امام هادی(ع) در نقطه اوج امامت است.

مدیر مرکز مطالعات راهبردی نشریه "خیمه" یادآور شد: اگر این سیر حرکتی امامت را نگاه کنیم، متوجه می شویم امام حسن عسکری(ع) به عنوان حامل ذخیره الهی یک فضای جدایی پیدا می کند پس از قبل از امام حسن عسکری(ع) که به عنوان حامل ذخیره الهی(ع) که می خواهد ماجرای دیگری رقم بخورد، آخرین پرده از این سیر حرکت امام هادی(ع) است. حقیقت این است که این فشارها و یا عواملی که موجب عدم شناخت شخصیت امام هادی(ع) می شود گویای این است که امام هادی(ع) در اوج امامت هستند.

وی در مورد شبکه ارتباطی امام هادی(ع) با تعیین وکلا از سوی ایشان برای ارتباط با شیعیان، گفت: اولین وکلایی که ما به این صورت داشتیم از زمان امام موسی ابن جعفر(ع) است؛ اما متأسفانه یک اتفاقی بعد از شهادت امام کاظم(ع) پیش آمد و آن اینکه برخی از وکلای امام کاظم(ع) بعد از شهادت ایشان، امامت علی بن موسی الرضا(ع) را انکار کردند و فرقه «واقفیه» درست شد و این اولین ضربه مشهودی بود که از ناحیه برخی از وکلا به سیر تفکر شیعه وارد شد.