وی یادآور شد: در دوره بعدی ما ماجرای فشار و اختناق حکام زمان را در دور نگه داشتن ائمه اطهار(ع) از سطح جامعه و از مردم می بینیم و درست در آن زمان اهل بیت(ع) نوع رفتار و شیوه های مدیریتی شان در رهبری و امامت جامعه با قبل متفاوت می شود؛ به ویژه در ماجرایی که در حصر اهل بیت(ع) وجود دارد و حکام جور این بزرگواران را در یک حصار فیزیکی و یک منع مراوده با شیعیان قرار می دهند، شیوه های گوناگونی را در رفتار فردی و اجتماعی ایشان می بینیم.
حجت الاسلام وافی با تأکید بر اینکه مسئله حصر ائمه توسط حکام وقت از زمان انتقال علی بن موسی الرضا(ع) از مدینه به مرو شروع شد، افزود: این فشار در ماجرای حضرت جوادالائمه(ع) شدت بیشتری می گیرد و اوج آن را در زمان امام هادی و امام حسن عسکری علیهم السلام می بینیم.
وی با اشاره به دوره تاریخی حیات امام هادی(ع) گفت: در آن دوره مسئله ارتباط و ارتباط گیری با اهل بیت عصمت(ع) بسیار سخت بود. شاید در آن دوران مهمترین حرکتی را که می توان به امام هادی(ع) نسبت داد « تبیین مقام و جایگاه امام و امامت» در جامعه اسلامی است؛ و اوج این ماجرا را در آن فشار و حصر در «زیارت جامعه» می بینیم. یعنی مهمترین حرکت و استراتژی فرهنگی امام هادی(ع) تبیین مسئله امامت و تعمیق فکر شیعه درباره مبحث امام شناسی است و آن هم در قالب زیارت جامعه کبیره بیان شد.
معاون فرهنگی مسجد جمکران افزود: مهمترین حرکتی که به عنوان یک ویژگی در نهضت فکری و فرهنگی امام هادی(ع) می توان پیدا کرد همین «زیارت جامعه کبیره» است که به دست شیعه رسیده است که یک دوره کامل امام شناسی و بازخوانی شخصیت امام و تأثیر امام و ... در آن قابل دقت است.
وی تصریح کرد: امام هادی(ع) با زیارت جامعه نه تنها در مورد معارف امامت و ائمه قبل از خود به شیعیان آگاهی دادند بلکه ایشان در ارتباط با بعد از خودشان نیز مسائلی را بیان فرمودند و آن ماجرای ظهور حضرت مهدی(عج) است که شیعیان بر طبق روایات صحیحه می دانستند پسری از امام حسن عسکری(ع) متولد خواهد شد که او آخرین امام و ذخیره الهی و بقیة الله است لذا باید جامعه شیعه را برای بعد به ویژه برای دوران بعد از غیبت امام آماده می کردند.
پاسخ با نقل قول
