* بیانات در دیدار اساتید دانشگاههاى استان خراسان در دانشگاه فردوسى مشهد ۲۵/۲/۱۳۸۶
هرگونه تدریسى که در یک کلاس، ناشى از بىحوصلگى، ناشى از کموقتى، ناشى از بىاهتمامى و بىاعتنایى به درس، بىاعتنایى به دانشجو، بىاعتنایى به وقت و ساعت انجام بگیرد، مناسب شأن دانشگاه امروزِ کشور ما نیست.
من تأیید مىکنم که ما بایستى اساتید استخواندار و قدیمىِ قوى و باارزش را با اصرار در دانشگاه حفظ کنیم - که دوستان اشاره کردند - در کنار این مؤکداً عرض مىکنم که بایستى از اساتید جوان و پرانگیزه هم استفاده بشود و وارد بشوند. ما نباید در هیچ بخشى دچار کمبود استاد و خلاء استاد باشیم. امروز راه هم براى این باز است.
خوشبختانه دانشجوهایى که دورههاى تکمیلى را مىگذرانند، رتبههاى خوبى دارند، رتبههاى بالایى دارند و استعدادهاى خوبى دارند، مىتوانند در تدریس دانشگاهها نقش ایفا کنند. بخشنامهها و دستورالعملهاى قدیمى، آیهى قرآن نیست که نشود آن را عوض کرد. به موقعیتها نگاه کنید و دانشگاه را از لحاظ تدریس به یک میدان پرتحرک تبدیل کنید؛ با تعامل دانشجو با استاد، تحرک استاد، مطالعهى استاد، دسترسى استاد به مراکز علمى و اطلاعات علمى و نشریات علمى - که امروز خوشبختانه با رواج اینترنت و چیزهاى دیگر، خیلى از گذشته آسانتر شده - دانشگاه را به یک مجلس عمومىِ دائماً در حال مباحثه و در حال کار تبدیل کنید؛ دانشجو را رشد بدهید و تربیت کنید. این یک نکته است.
پاسخ با نقل قول
