امروز با قراری که یکی از رفقا گذاشت پای هم نشستیم و صحبت از این شد که صدا و سیمای عزیزمون قصد دارند که مثل سال قبل، باز هم در ایام فاطمیه خاطر مردم عزیزترمون رو با برنامه های طنزشون رو به راه کنند و خیالات مشوش روزانه رو از ذهن مومنین بزُدایند.
نکته ای که برام قابل توجه بود این بود که آیا واقعا لازمه مردم ما با طنزهای .... صدا و سیمایی - که خود به صورت های مختلف مروّج بسیاری از رذائل اخلاقی هست - شاد بشن؟
آیا مفهوم حقیقی شادی و لذّت برای فیلم سازان و کارگدانان و نویسندگان ما روشن شده؟
چقدر در نوشتن فیلمنامه ها و برنامه ریزی برنامه ها به موضوع بسیار مهم نظر خدا توجه میشه؟
لابد اینکه خدا گفته: «صبغة الله و من أحسن من الله صبغة» رنگ خدای (داشته باشید) و چه رنگی بهتر است از رنگ الهی؟ همش معاذ الله کشک محض است؟
و یا اینکه: نظر عموم مردم در اینکه چه چیزی رو میپسندند و خوششون میاد بر نظر خدا ترجیح داره؟
و یا اینکه ...
اصلا ولش کنید...


میدونید چه چیزی آدم رو عصبانی میکنه؟
اینکه یه عده با دیدن کم کاری یا بد کاری بعضی از مسئولین - در هر موضع و مدیریتی - بدن اطلاع و شایدم با قصد غرض شرآفرینی انگشت اشاره ی مبارکشون رو میگیرن سمت رهبری و دیگه حودتون میدونید.
خصوصا وقتی کار به این صدا و سیما میرسه.

مگه نه انه که مسئول صدا و سیمای جمهوری اسلامی رو باید رهبر جامعه انتخاب کنه؟
پس در قبال آنچه که صدا و سیما پخش میکنه مسئوله .