و در روایات آمده است:
إِذَا قَامَ الرَّجُلُ فِی الصَّلَاةِ أَقْبَلَ إِبْلِیسُ یَنْظُرُ إِلَیْهِ حَسَداً لِمَا یَرَى مِنْ رَحْمَةِ اللَّه... لَوْ یَعْلَمُ الْمُصَلِّی مَا یَغْشَاهُ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ مَا انْفَتَلَ وَ لَا سَرَّهُ أَنْ یَرْفَعَ رَأْسَهُ مِنَ السَّجْدَة (6)
هنگامى كه مرد به نماز مى ایستد ابلیس آید و از روى حسد به او نگاه مى كند چون مى بیند كه رحمت خدا سر تا پاى او را پوشانده است... اگر نمازگزار مى دانست به سبب اقامه نماز چه مقدار از رحمت خداوند او را در برگرفته است، دل از نماز نمی کَند و هرگز راضى نمى شد كه سر از سجده بردارد. (7)
علامه حسن زاده آملی می فرماید:
«نماز بزرگ ترین دستور خداوند مهربان به بندگانش است تا از كار بستن به آن در هر دو سرا، سرفراز و كامروا بوده باشند.» (8)
و می فرماید:
«دستوراتى كه در نماز به جا آورده شود و گفته شود، بندبند آن همه آموزنده است، و هر بند آن راه و رشته اى در خداشناسى است، و آیین و روش آموزش زندگى و بندگى است.» (9)
پی نوشت:
6) تحف العقول عن آل الرسول (ص)، ص122
(7) تحف العقول- ترجمه جعفرى، ص112 و ترجمه جنتی، ص185
(8) هزار و یك كلمه، ج 2، ص 27
(9) پندهاى حكیمانه علامه حسن زاده آملى، عباس عزیزى
پاسخ با نقل قول
