غنا (ترانه) صدا و آواز انسان است که دو نوع است: حرام و حلال.
غنای حرام عبارت است از:
آوازی که در آن صدا را در گلو بگردانند که در عرف به آن ترجیع (چهچهه) میگویند و طرب آور و متناسب با مجالس لهو و لعب و عیاشی باشد. صدا و آوازی که با این شرایط نباشد یا مشکوک باشد، حلال است. (1)
موسیقی حرام عبارت است از: آهنگ هایی که مطرب (شادی آفرین که معمولا در انسان تحول غیر اختیاری ایجاد کند و انسان را از خدا غافل نماید) و متناسب با مجالس لهو و لعب و عیاشی و گناه باشد. موسیقی که به این کیفیت نباشد و یا مشکوک باشد که از نوع حلال است یا از نوع حرام، حلال است.
بر این اساس غنا به آوازی که خوانده می شود و موسیقی به ریتم و صدای سازها گفته میشود.
پی نوشت ها :
1. امام خمینی، استفتا آت، ج2، س25، ازکسب های حرام؛ آیت الله خامنه ای استفتاآت، س1128و1132؛ آیت الله فاضل لنکرانی، جامع المسائل، ج1، س 978 و 999.